ԼՂ-ի շուրջ բանակցությունների փակ և մի տեսակ վտանգավոր գործընթաց է սկսվել:

ԳԱԼԱ-ի հետ զրույցում նման կարծիք է հայտնում նախկին օմբուդսմեն Լարիսա Ալավերդյանը:

Ըստ նրա՝ ՀՀ քաղաքացիները տեղյակ չեն բանակցությունների մանրամասներին, տեղի են ունենում ինչ-որ հանդիպումներ, հեռախոսազրույցներ, որոնց միայն պաշտոնական մասին ենք ծանոթանում: Եվ մտավախություն կա, որ վերջում իշխանությունները բավականին վատ ու տհաճ անակնկալ են մատուցելու հայ հանրությանը:

Այդ իսկ նպատակով Լարիսա Ալավերդյանն, ազգագրագետ Հրանուշ Խառատյանը և բնապահպան Կարինե Դանիելյանը ստորագրահավաք են սկսում:

«Մենք մասնակցել ենք արցախյան պատերազմին, ունենք թե՛ պարտականություն, թե՛ անելիք: Բացի այդ, երեքիս մոտ էլ մի զգացում ծնվեց, որ ինչ-որ բան է տեղի ունենում, ոչ ուղղակի ընտելացում ինչ-ինչ գաղափարների հետ, որը խիստ վտանգավոր է: Հանրությունը պետք է իր խոսքն ասի, իր դիրքորոշումը պետք է հայտնի: Իշխանությունների պահվածքն անհասկանալի է: Մենք անհանգստացած ենք, բացի այդ, մենք կարծես թե շրջապատված ենք մարդկանցով, որոնք իրենց անհամաձայնությունն են հայտնում տեղի ունեցող զարգացումներին, բայց կարծես թե չկար դիմում կամ հայտարարություն, և որոշեցինք, որ մենք կարող ենք դա նախաձեռնել, դա անհրաժեշտություն է, և պետք է մենք անեինք»,-նշեց իրավապաշտպանը:

Տիկին Ալավերդյանի խոսքերով՝ իրենք պատրաստում են շատ հակիրճ տեքստ, որից հետո սկսելու են ստորագրահավաքի գործընթացը:

Հասցեատերը ՀՀ իշխանություններն ու միջազգային կազմակերպություններն են:

«Նպատակն այն է, որ նաև իշխանություններն իրենց ձեռքին, աչքի առաջ ունենան նաև այսպիսի նյութ, առարկայական կարծիք, որի հետ պետք է հաշվի նստեն: Եթե մտորում են ինչ-որ ծրագրերի շուրջ, թող հենց սկզբից իմանան՝ որն է ժողովրդի դիրքորոշումը: Ինչ-որ տեղ նաև թող միջազգային հանրությանն ասեն՝ ահա մեր ժողովրդի կարծիքը…»:

Տիկին Ալավերդյանի խոսքերով՝ հասարակությունը կարծես թե տեղյակ էլ չէ Ադրբեջանի կողմից որդեգրված և անփոփոխ մնացած քաղաքականության մասին: Մյուս կողմից շատ վատ նախադեպ է նկատվում՝ ՀՀ և Արցախի իշխանությունները սկսել են տարբեր մեթոդներով ու միջոցներով վարժեցնել հայ հանրությանը, թե պետք է տեղի ունենա փոխզիջում:

Հմտորեն 28 տարվա ընթացքում առաջին անգամ մեր գիտակցության մեջ նստեցնում են «փոխզիջումը»:  Դա հանցագործություն չէ, դա ավելի ծանր բան է, քան հանցագործությունը, դա քաղաքական սխալ է:

Իմ համեստությունը թույլ չի տալիս գնահատել գործող նախագահի խոսքերը, բայց պետք է ասեմ, որ ես համաձայն չեմ, որ որևէ մի աշխարհում հողի մասին այդպես խոսեն: Երբ խոսում ենք հողերի մասին, պետք է հիշել՝ դրանք մեզ պատկանող հողեր էին, մերն էին, ու մենք կորցրել ենք: Մենք և՛ զոհ ենք տվել, և՛ հող ենք տվել: Ապրիլն ապացուցեց ժողովրդի հերոսությունը և պատրաստակամությունը, բայց ոչ իշխանությունների»: