Պաշտպանության բանակի հարավարեւելյան ուղղությամբ՝ Հադրութի զորամասերից մեկի կրակային դիրքում հանկարծամահ եղած զինծառայող Սուրեն Մոսիյանի դին երեկ հանձնեցին ծնողներին: 19-ամյա Սուրենը, որը մահացել էր մայիսի 29-ին, ժամը 22։00-ի սահմաններում, հարազատների պատմելով՝ սրտխառնոց էր ունեցել, փսխել էր մի քանի անգամ, ու թեեւ զորամասում համապատասխան բուժօգնություն էր ցուցաբերվել, սակայն կյանքը փրկել չէր հաջողվել՝ Սուրենը մահացել էր սրտի ինֆարկտից: Մայրը՝ տիկին Անժելան, պատմում է, որ որդու մահվանից մի քանի ժամ առաջ՝ ժամը 18։00-ի կողմերը, Սուրենը զանգել է, հարցրել իր ու ընտանիքի մյուս անդամների որպիսությունը եւ ոչ մի ակնարկ անգամ չի արել իր վատ զգալու կամ վատառողջ լինելու մասին: Խոստացել է կրկին զանգել, սակայն մի քանի ժամ անց հանկարծամահ է եղել: Ծառայակից ընկերներից մեկն էլ ասաց, թե Սուրենը ծառայության մեկ տարվա ընթացքում երբեւէ չի բողոքել սրտից, ճիշտ է՝ առողջական խնդիրներ ունեցել է, սակայն դրանք մրսելու հետ կապված են եղել:

«Իսկ այդ օրն ասաց, թե վատ է զգում, բժիշկ կանչեցինք, եկավ, դեղ տվեց, կապելնիցան միացրեց, հետո տարան հոսպիտալ: Իսկ մի քիչ անց ասեցին, որ հոսպիտալի ճանապարհին մահացել է»,-պատմեց Սուրենի ընկերը: Իսկ զոհված զինծառայողի հարեւանուհին՝ Նաթելլան, ահա թե ինչ էր պատմում: «Երեկ, երբ ՊՆ-ից զանգեցին ու հայտնեցին մահվան լուրը, կանչեցին Երեւանի «Պլանի գլխի» հիվանդանոց՝ դիակը ճանաչելու: Հավանաբար, հրամանատարական կազմից էին այդ մարդիկ, որոնք ասում էին, թե Սուրենին, երբ վատացել է, տարել են հոսպիտալ, ու չգիտես ինչու՝ նշում էին, որ 6 անգամ են տարել: Սուրենը, իրենց պատմելով, մինչեւ մահն ասել է, թե օդը չի հերիքում, վատ է զգում, սիրտը խառնել է, հետ է տվել: Բժիշկ են կանչել, «Վալիդոլ» են տվել, չի օգնել, ու մինչեւ հասցրել են բուժկետ՝ մահացել է»:

Տիկին Անժելան ասում է, որ որդին ողնաշարի հետ կապված խնդիր է ունեցել ու անչափ նիհար է եղել: «Երբ պիտի զորակոչվեր բանակ, զինկոմիսարիատում նայել, ասել են, թե շատ նիհար ես, քաշդ չի հերիքում, համ էլ ողնաշարի խնդիր ունես, քեզ երեւի բանակ չտանենք, դու պիտանի չես ծառայության համար: Բայց գցեցին-բռնեցին, որ ավելի լավ է տանեն, դե, մեկի տեղը բրթեն՝ գնա»,-պատմում է մայրը՝ հավելելով, թե որդին, անկախ ամեն ինչից, ցանկացել է անպայման գնալ բանակ ու ծառայել հայրենիքին: «Բայց ծառայության ընթացքում մի քանի անգամ ասում էր, թե՝ կտեսնեք, վերջը ինձ ետ են ուղարկելու»: Սուրենի հարեւանները պատմում են, որ ողնաշարի ծռվածության հետեւանքով միշտ գլուխը կախ էր քայլում, կարծես խոնարհվեր բոլորի առաջ: «Շատ համեստ, աշխատասեր, ստեղծող տղա էր»,-ասում են նրանք: «Մայիսի 9-ին զանգել էր եղբորն ու ասել, որ եթե հանկարծ Ալիեւը նորից պատերազմ սարքի, ու ես մեռնեմ, հանկարծ չլացեք վրաս, քանի որ իմ ետեւում դուք եք կանգնած՝ իմ ընտանիքը: Մամ, ասում էր, թեեւ ինձ ասում են, որ ես նիգոդնի եմ, բայց իմացեք, որ պոստերում կանգնած եմ ու պաշտպանելու եմ ձեզ, որ ապացուցեմ՝ գոդնի եմ: Ես միշտ պիտի առաջ գնամ, եթե ես առաջ չգնամ, ուրեմն նրանք առաջ կգան, կգան մեզ վրա»,-պատմում է մայրն արտասվելով ու հավելում. «Ուրախացել էի, որ շուտով պիտի 20 տարեկան դառնար որդիս, որին եւ մյուս երեխաներիս մեծ դժվարությամբ եմ պահել-մեծացրել: Բայց Աստված Սուրենիս տարավ ինձանից, իմ հույսը, հավատը վերցրեց ինձանից: Տղայիս եմ ուզում, ուրիշ բան չեմ ուզում»:

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք ` hraparak.am