Ինչո՞ւ է Ռուսաստանի հայ համայնքը լռում, և ի տարբերություն մյուս երկրների, ցույցեր, հանրահավաքներ և նստացույցեր չի կազմակերպում, այս հարցադրման կապակցությամբ պարզաբանում է ներկայացրել Ռուսաստանի հայերի միությունը, ներկայացնելով միության նախագահ Արա Աբրահամյանի դիրքորոշումը.

Նախ ասեմ, որ ներկայացված պարզաբանումը էլ ավելի է ամրացրել կարծիքը, թե՝ Ռուսաստանի հայերի միության «լռության» և «անգործության» վերաբերյալ հարցը լուծվում է ոչ տվյալ կառույցում:

«Այն, որ ՌՀՄ-ն և Ռուսաստանի հայկական համայնքը ոչինչ չի անում և լռում է, ցավոք, սխալ կարծիք է, որը տարածվում է հայկական ԶԼՄ-ներով, որոնք համառորեն չեն ցանկանում տեսնել և խոսել այն հսկայական աշխատանքի մասին, որը իրականացնում է ՌՀՄ-ն 15 տարուց ավելի, և մասնավորապես, հայերի համար այս դժվար ժամանակահատվածում»,- գրված է պարզաբանման մեջ:

Սա հիշեցնում է այն պատմությունը, որ մեկն ասում է՝ երեխադ սոված է, հայրը պատասխանում է՝ 15 տարի պահել եմ, վա՞տ եմ պահել:

ՌՀՄ-ի բերած մյուս փաստարկն էլ ավելի ծիծաղելի է, երբ համայն աշխարհը դատապարտում է Ադրբեջանին, ամենակոշտ որակումները տալով  դրա նախագահին, որպես պատերազմ սանձազերծող երկրի ղեկավարի, ՌՀՄ-ն գտնում է, որ Ռուսաստանի հայ համայնքի ձայնը առանց ցույցերի էլ հասել է ինչպես մինչև Կրեմլ, այնպես էլ մինչև Ադրբեջան, և դա միայն այն պատճառով, որ Արա Աբրահամյանը Ադրբեջանին անվանում է ագրեսոր, բացասական արտահայտվում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հասցեին.

« Դրա մասին վկայում է Համառուսական ադրբեջանական կոնգրեսի ուղերձը ՌԴ ղեկավարությանը, որում ուշադրություն է դարձվում Արա Աբրահամյանի գործունեությանը, մասնավորապես, նրա «ազգայնական կարգախոսներին և կոչերին, ԼՂՀ-ում վերջին իրադարձությունների առնչությամբ արված հայտարարություններին»:

Պարզաբանումը անտեղյակներիս հիշեցնում է, որ «300 հազար ԱՄՆ դոլարից, որը ներդրվել է Հովհան արքեպիսկոպոսի կողմից ստեղծված Արցախին աջակցելու հիմնադրամում, 100 հազարը փոխանցել է անձամբ Արա Աբրահամյանը»:

Ավելացնենք, որ ՌՀՄ նախագահից դժգոհներիի համար պարզաբանվում է նաև, որ «ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի բարի կամքի դեսպան՝ Արա Աբրահամյանը դիմել է ՄԱԿ-ի Գլխավոր քարտուղար Պան Գի Մունին՝ Արբեջանին՝ որպես ագրեսոր երկիր, զենք մատակարարելու հարցում միջազգային էմբարգո հայտարարելու կոչով (քանի որ Արբեջանը իր ռազմական հզորությունը ավելացրել է ոչ միայն Ռուսաստանի օգնությամբ)»

Ցուցակը կարելի է շարունակել, ասվում է ՌՀՄ պարզաբանման մեջ և հասնում է ամենազավեշտալի կետին.  

Հրապարակային բողոքի ցույցերի մասին.

«Յուրաքանչյուր ցույցի կամ հանրահավաքի նպատակը բողոքողների տեսակետն իշխանություններին հասցնելն է և այս կամ այն խնդրի շուրջ ողջ հանրության ուշադրությունը գրավելը: Ի տարբերություն մյուս երկրների՝ Ադրբեջանի կողմից ցուցաբերած ագրեսիայի առաջին իսկ օրերից Ռուսաստանի ողջ քաղաքական, փորձագիտական և հասարակական համայնքն ակտիվորեն քննարկում է Ղարաբաղի խնդիրը, և գաղտնիք չէ, որ ռուս հանրությունը, չհաշված հազվագյուտ բացառությունները, նախապատվությունը տալիս է հայերին»:

Առնվազն վառ երևակայություն պետք է ունենալ, այս մասին այսքան համոզված և միանշանակ արտահայտվելու համար, երբ բազմաթիվ հակառակն ապացուցող փաստեր կան:

ՌՀՄ-ն Ռուսատանի հայերի բողոքն արտահայտելու «երկուսը համատեղ» տարբերակն է ընտրել. «Ինչ վերաբերում է հանրահավաքներին՝ ապա մեր հայրենակիցները հնարավորություն կունենան արտահայտելու իրենց քաղաքացիական դիրքորոշումը, հայերը կկարողանան ցույց տալ իրենց միասնականությունը, իսկ մեր այլազգի ընկերները՝ իրենց համերաշխությունը՝ մեզ։ ՌՀՄ-ը դիմում է ներկայացրել քաղաքային իշխանություններին, որպեսզի արտոնեն ռուս հասարակության հանրահավաքը (այլ ոչ թե հայկական նեղ շրջանակի), որը կկայանա ապրիլի 24-ին: Մենք ծրագրում ենք անցկացնել բողոքի ցույց նաև Թուրքիայի դեսպանատան առջև: Հստակ ժամի և վայրի մասին լրացուցիչ կհայտնենք»:

Մեկնաբանություններն ավելորդ են…

Աննա Գրիգորյան