«Ժամանակի» զրուցակիցն է ազատամարտիկ Վարդան Մալխասյանը։

Պարոն Մալխասյան, մո­տենում է Մարտի 1-ի տարե­լիցը, եղավ համաձայնու­թյուն ՀԱԿ-ի և «Նոր Հայաստանի» միջև, ազատամար­տիկները ևս պետք է հավաք­վեին, քննարկեին՝ արդյոք մասնակցելու են, թե ոչ։ Ձեր դիտարկմամբ՝ ո՞ւր կտանի այս հանրահավաքը, հետա­գա համագործակցություն միասնական ձևաչափով տեսնո՞ւմ եք, թե՞ ոչ։

Մարտի 1-ը չարիքի իշխա­նությունները մեր ժողովրդի պատմության մեջ թողել են որ­պես արյան ու հիշատակի օր. գարնան առաջին օրը, որ ուրա­խության, զարթոնքի օր է, սրանք դարձրին տխրության ու հիշատակի օր։ Դրա համար մենք պարտավոր ենք ամեն մարտի 1-ին հանրահավաք կամ ուրիշ հավաք անցկացնել, հարգել անմեղ զոհերի հիշա­տակը, որոնք գնդակահարվե­ցին։ Իսկ միասնական հավաք անցկացնելը շատ ողջունելի է, ես միշտ էլ ասել եմ, որ ինչպես մեր մեծերն են ասել՝ մեր ուժը մեր միասնության մեջ Է։ Եվ կարծում եմ, որ սա լավ ազդան­շան է կամ նախադեպ է, որով­հետև առաջիկայում լուրջ անե­լիքներ կան, և զարգացումներ են լինելու, չի կարող մեր ոգին հավերժ գերի լինել այս կեղծ­ված խոսքերին, կրտած մտքե­րին, մենք չենք կարող գերի դառնալ այս ռեժիմի այլանդա­կություններին։ Առաջիկայում զարգացումներ են լինելու, և այդ միասնությունը քանի գնա, պիտի ավելի խորանա՝ իհարկե, առողջ ուժերի հաշվին, որովհե­տև կեղծ ընդդիմադիրներն այժմ ընդդիմության անվան տակ վխտում են քաղաքական դաշտում։ Մենք, հատկապես ժողովուրդը պետք է կարողա­նա դա խորքից տեսնել ու ճա­նաչել և տարանջատել կեղծը ճշտից։

Ազատամարտիկները նույնպե՞ս որոշել են, որ կմասնակցեն այդ հանրահա­վաքին. «Ազատամարտիկնե­րի դաշինքում» այդպիսի քննարկում պիտի լիներ, ի՞նչ որոշման հանգեցիք։

Քննարկման կարիք էլ չկա, ազատամարտիկները մեր ժո­ղովրդի ամենանվիրյալներն են, եթե նրանք մասնակցում են, հանրահավաքն ավելի ազդե­ցիկ ու ընդունելի է դառնում, հե­տագա զարգացման և ուժե­ղացման հեռանկար է ունենում։

Այսինքն՝ այդ օրը ազատա­մարտիկները կլինե՞ն հրա­պարակում։

Այո՛, անպայման կլինեն, ես նաև «Ազատամարտիկների դաշինքի» անդամ եմ, գիտեմ, որ ազնիվ, չծախված ազատա­մարտիկները, որոնք դեռ չեն խցկվել նյութականացված կե­ցության, այդ կեղտի դաշտը, նրանք մնացել են դեռևս, որով­հետև չփչանալն այսօր յուրա­տեսակ հերոսություն է, և ազա­տամարտիկների շարքերում էլ կան բազմաթիվ նվիրյալներ, որոնք չեն գայթակղվել, չեն փչացել, նրանք մասնակցում են, իսկ փչացածները գնում իրենց ուղղությամբ։

Ժամանակ