Դպրոցները բացվեցին, սակայն ցրտերը չեն նահանջում: Ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ երկարատև արձակուրդից հետո նորից հունի մեջ գցել դասապրոցեսը դժվար է թե՛երեխաների, թե՛ծնողների , և թե ուսուցիչների համար:

Երեկ  դժգոհություն լսեցի մի քանիսից, որն ուզում եմ փոխանցել կրթության ոլորտի պատասխանատուներին:

Երբ ինչ- որ բան կորցնում է իր ռիթմը, այն վերականգնելու համար պետք է մի քիչ մտածել. արդյո՞ք այն կարելի է, կամ ճիշտ է նույն կերպ վերականգնելը:

Հիմա ցածր դասարանների երեխաներն ու առավել ևս նրանց ծնողները կանգնել են փաստի առաջ. դժգոհում են, որ եղանակային այս պայմաններում, տևական պարապուրդից հետո հնարավոր չէ՞ր արդյոք դասերը սկսել սովորականից մեկ ժամ ուշ: Նրանք պնդում են, որ երեխաները չեն կարողանում արթնանալ, դժվարանում են սառնամանիքին տանից դուրս գալ ու, բնականաբար, տհաճությամբ են գնում դպրոց: Կարելի էր այս հարցի մասին մտածել ու համապատասխան լուծում գտնել:

Աննա Գրիգորյան