Կարճ ժամանակում երեք վթար (Եգիպտոսում կործանված ինքնաթիռը, Սաուդյան Արաբիայում ընկած ինքնաթիռը և Մոսկվա -Երևան ավտոբուսը) , որը թվում է թե՝ ալեկոծեց հանրությանը, սակայն, ինչպես նախորդ դեպքերում, սրանք ևս որոշ ժամանակ հետո մոռացվելու են: Ցավն այն  է, որ ողբերգություններից որևէ լուրջ հետևություն անելու փոխարեն  սրտաճմլիկ պատմություններ տարածելուց այն կողմ չենք անցնում ։

Ի՞նչ է նշանակում այս կամ այն կազմակերպությունը ստանձնեց պատասխանատվություն։ Դրանից ի՞նչ է փոխվում: Իրականում,  եթե նույնիսկ ընդունենք, թե ռումբ է տեղադրված եղել ինքնաթիռում (ինչպես որ նշվում է դեռևս  ոչ պաշտոնական վարկածում), մեծ հաշվով՝ վթարը եղել է ոչ բավարար ստուգման արդյունքում:

Անփույթ մոտեցում է եղել նաև 5 հայ օդաչուի կյանք խլած ավիավթարի դեպքում։ Նույնը կարելի է ասել ՌԴ Տուլա քաղաքի մոտ վթարված ավտոբուսի պարագայում:  Փող, շատ փող, էլի փող: Փողի տենդով տարված պատասխանատուները, մեծ հաշվով ,թքած ունեն, որ մարդու կյանք է վտանգվել , որի կորուստն անդառնալի է:

Դեպքից հետո Ռուսաստանի պետավտոտեսչությունը Մոսկվայից Երևան ուղևորվող երկու ավտոբուս է կանգնեցրել ու պարզել, որ դրանց թե՛ տեխնիկական վիճակը, թե՛ իրավական կարգավիճակը չի համապատասխանում պահանջվող չափանիշներին, վարորդներն էլ չունեն այդ գործով զբաղվելու բավարար իրավական կարգավիճակ:

Կասկած չկա, որ եթե չլիներ Տուլայի սարսափելի վթարը, որը 9 մարդու մահվան, տասնյակ վիրավորների պատճառ դարձավ, չէր լինի Ռուսաստանի պետավտոտեսչության այս բացահայտումը:

Դեպի Ռուսաստանի ուղևորափոխադրումները բավականին աշխույժ են, ցավոք, արտագաղթը դարձել է բիզնես, որը մարդկանց համեմատաբար էժան արտագնա աշխատանքի մեկնելու հնարավորություն է տալիս, բայց ինչպես համոզվեցինք՝ էժանությունը կյանքի համար խիստ վտանգավոր պայմաններով է տրվում:Սովորաբար իրականությունը հանրության համար ակնհայտ է դառնում աղետներից, ողբերգություններից հետո: Բայց պարզ է, որ ողբերգությունները գալիս են մարդկային կյանքը չարժեվորելու պատասխանատուների մոտեցումից՝ կոռուպցիայից և անօրինականությունից: Իսկ այն մեկ ոլորտում չէ, այն համընդհանուր է:

Հ.Գ. 2015 -ի փետրվարին ԱՄՆ թռչող ինքնաթիռը, որի ուղևորն էր նաև տողերիս հեղինակը, Մոսկվայից ԱՄՆ թռիչքից երկու ժամ հետո հետ վերադարձավ:  Մարդիկ սարսափած էին։ Մեզ որևէ բացատրություն չտրվեց. նույնիսկ ներողություն չխնդրեցին, միայն ուղեկցորդների անհանգիստ վարքն ու դողացող ծնոտներն էին ասում, թե ինչքան մոտ էր վտանգը:

Ստացվում է, որ շատ հաճախ ճակատագրին  պետք է շնորհակալ լինել փրկվելու համար: Դա են վկայում անսարք, հին ինքնաթիռների մասին հաճախ հանդիպող տեղեկությունները: Մեր դեպքում նույնիսկ անզեն աչքով էր տեսանելի ինքնաթիռի հնությունը: Ավիակոմպանյաները փող աշխատելու մոլուցքով տարված անտեսում են մի շարք դետալներ, արդյունքում՝ կործանվող ինքնաթիռների քանակը տարեցտարի ավելանում է։

Ռուզան Ավոյան