Ինչո՞ւ մեր քաղաքական, հասարակական կամ քաղաքացիական միջոցառումների ժամանակ մենք պետք է ձեռքներս բռնենք որևէ դրոշ՝ բացի Եռագույնից: Արդյոք դա նշանակո՞ւմ է, որ մենք ապավինում ենք ինչ-որ մի երկրի կամ ինչ-որ մի կառույցի, թե նա մեզ կօգնի մեր խնդիրները լուծել: Այդ սկզբունքային սխալը մենք՝ հայերս, գործել ենք դարեր շարունակ, և թվում էր, թե 88-90 թվականների Շարժման ընթացքում այդ բարդույթները հաղթահարվել են, բայց 92-94 թվականների պատերազմի պատճառով մենք կարծես թե ստիպված եղանք այդ սկզբունքներից հրաժարվել և վերադառնալ «կողմնորոշման» տրորված ճանապարհին:
Հետևաբար իմ կողմից շատ հարգված Պարույր Հայրիկյանը, ըստ իս, սխալ է վարվել, երբ ցուցարարների մեջ գնացել է ԵՄ դրոշներով: Ցուցարարներից ոմանք էլ սխալ են վարվել, երբ այդ գործչի նկատմամբ պատշաճ հարգանք չդրսևորելով՝ դրոշները քաշքշում ու խլում էին: Պետք էր, ինչպես ասում են ոստիկանները, բացատրական աշխատանք տանել:
Առավոտ
Խմբագրական
- 12:11Ինչպես են մարդկանց գազան դարձնում
- 11:24Ղարաբաղյան շարժման ստվերոտ կողմերը-1
- 11:56Ինչո՞ւ ԵԽԽՎ-ում նախագահը չխոսեց ՌԴ-ի կողմից Ադրբեջանի սպառազինման մասին
- 10:45«Արա, առաջ իրենք էլ էին ապրում, մեզ էլ էին թողում, որ ապրենք». Կհաջողվի՞ «քցել» Եվրոպային
- 10:45Արդարադատության նախարարության պատասխանը ՀՀ–ում նույնասեռական ամուսնությունների թույլատրման մասին
- 10:45Իշխանությունն ուզում է «աննկատ» Ղարաբաղը տա թուրքերին, դրա համար տարկետման թեման է բարձրացնում
- 12:27Կանչում են ապրիլյան պատերազմի մասնակից զինծառայողներին, որ հոգեբանորեն ճնշե՞ն… հայրենասիրություն, բան…
- 11:2950 տարի առաջ, ինչպես և հիմա, ոչ ոք չէր հավատում պաշտոնական ոչ մի բառի
- 10:45Մեր հասարակությունը հավատում է միայն աղետալի լուրերին. ի՞նչ է եղել իրականում Ժնևում
- 12:28Ոչ միայն փոթորիկ է, այլև երկրաշարժ, Ատոմակայանից ռադիոակտիվ նյութերի արտահոսք