Գերագոյն երջանկութիւն է ինծի համար՝ ամէն օր, հայկազնեան հարուստ եւ հարստացնող բառարանի բառերուն նորովի շունչ պարգեւել, նոր կեանք տալ անոնց, որպէս ամէնէն համեստ սպասաւորը հայ Բառ ու Բանի, մտածել, զգալ, ապրիլ այդ բառերով, խոհ ու ապրում ձեւակերպել այդ հիւթեղ, քաղցրահունչ բառերով, որոնք եկեր, հասեր են մեզի հինաւուրց դարերէն, եւ ի՛նչ պատիւ, պատասխանատուութիւն է մեզի՝ ապրող սերունդներուս համար, զանոնք կենդանի, բաբախուն շունչով փոխանցել յաջորդ սերունդներուն…. որպէս նշխար սրբազան, որպէս գերագոյն աւանդ, որպէս ինքնութեան վկայարան ու երաշխիք…..

***

ԼՈՒՍԱԲԱՑԸ կը բացուի ամէն օր՝ մարդոց կեանքի, հազար ու մէկ հոգերու, ցաւերու, խնդութեանց, երազներու, յոյսերու եւ յոյզերու, սէրերու եւ խռովքներու….վերեւ, որպէս լուսեղէն, անհուն երկնակամար, որ իրարու կը շաղախէ սրտերն ու հոգիները համայն….Լուսաբացը՝ առանձին ես-երը, ողջ աշխարհը ի մի բերող, նոր յոյսով ու լոյսով օծող, զոր կը վայելենք ամէն օր, զայն չնկատելու չափ սովորական երեւոյթ է, միաժամանակ կեանքի հրաշքն իսկ է, ինչպէս բնութեան մէն մի երեւոյթը, մէն մի տարրը, փոքրիկ տերեւէն մինչեւ արեւն ու լուսինը, եղանակներու հերթականութիւնը….որոնք բոլորը կը պատմեն Գերագոյն Իրականութեան մը մասին՝ անքննելի բայց յայտնատեսօրէն զգալի, ըմբռնելի….

***

Ինքնաճանաչում եւ դարձեալ ինքնաճանաչում….որպէս մարդ էակ, որպէս հայ, պիտի ճանչնանք թէ ո՞վ ենք մենք, ո՞ւր կ’երթանք….այս փոթորկայոյզ դարուն, ուր կարծէք ամէն ինչ խառնուեր է իրար, գլխիվայր են շրջեր աւանդական դարաւոր արժէքները, որոնք ասուն մարդը կը սահմանազատէին անասունէն…, Մարդը, Հայը պիտի վերագտնէ իր արժանաւորութիւնը, իր արմատներուն պատկանելիութեան խոր գիտակցութիւնը…., քանզի նահանջը՝ մեր մարդկային եւ ազգային էութենէն, ամէնէն ահաւոր անկումն է, որ կրնայ անշրջելի դառնալ մեզի պէս փոքր ազգի մը համար մասնաւորապէս….ՄԱՐԴ ԵՒ ՀԱՅ ԸԼԼԱԼԸ ԱՌԱՔԵԼՈՒԹԻՒՆ Է ԳԵՐԱԶԱՆՑՕՐԷՆ….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից