Կարելի է՞ երբեւէ որ մէկը ըլլայ ՀԱՅՐԵՆԱՍԷՐ, ԱԶԳԱՍԷՐ, եւ միաժամանակ ըլլայ ԱՆԱԶՆԻՒ, ԳՈՌՈԶ, ԱՆԱՐԴԱՐ, ԱՆԶԳԱՄ….: Ճշմարիտ հայրենասէրը կրողը կ’ըլլայ բարոյական բարձր յատկանիշներու, մարդկային բարձր որակի, բարոյական բարձր սկզբունքներու, քանզի առանց ՀՈԳԵՒՈՐ ՈՐԱԿԻ, հայրենասիրութիւնը կը դառնայ փուճ խօսք եւ փուլ կու գայ առաջին իսկ փորձութեան….

***

ԲԵՐՔ ՈՒ ԲԱՐԻՔ սերմանողը անպայմանօրէն կը վարձատրուի, երբեմն նոյնիսկ հազարապատիկ….անով իմաստաւորուած տեսնելով իր գնայուն կեանքը, անով բաւարարուած զգալով ներքնապէս….ԲԵՐՔՆ ՈՒ ԲԱՐԻՔԸ անպայմանօրէն կու տան իրենց պտուղները, որոնց ի տես՝ սերմնացանը կը զգայ, որ ի զուր չէ անցած իր կեանքի ԺԱՄԱՆԱԿԸ, որ ամէնէն թանկագին բանն է որ ունինք եւ զոր յաճախ կը վատնենք «պարապ վախտի խաղալիք»ներու վրայ, որոնք կը մնան ապարդիւն, անպտուղ, սրտի կսկիծ ալ պատճառելով՝ գիտակից թէ անգիտակից…..Սա չէ՞ էապէս մարդ արարածի կեանքի բուն ԱՌԱՔԵԼՈՒԹԻՒՆԸ, իւրաքանչիւրս մեր չափով, մեր կարելիութեամբ՝ ՍԵՐՄԱՆԵԼ ԲԱՐԻՆ ԵՒ ԱՒԵԼՑՆԵԼ, ՇԱՏՑՆԵԼ ԶԱՅՆ…