Կան սրտեր որոնք բաց գրքի նման են…ճշմարիտ ցոլանքը ըլլալով զանոնք լեցնող յոյզերուն ու խռովքներուն, տագնապներուն ու տուայտանքներուն, տառապագին ու ցնծագին ապրումներուն….Սիրտեր՝ ուր չկան թաքնաթաքոյց զգացումներ, գաղտնայոյզ ապրումներ, քէն, ոխ, ատելութիւն, սուտ ու կեղծիք…: Հայելիի նման են անոնք, ուր նայելով կը ճանչնաս նաեւ դուն քեզ, կը դառնաս առաւել անկեղծ, առաւել մաքուր, վարակիչ հաղորդականութեամբ մը, որ անպայմանօրէն կը փոխանցուի քեզի ալ, քեզ առնելով իր մագնիսական դաշտին մէջ….

***

ԿԵԱՆՔԸ՝ ՈՐՔԱՆ ԱԼ ՀԻՆ, ՄԻՇՏ ՆՈ՛Ր Է…Ամէն օր, երբ կ’արթննանք, գիտակցաբար թէ անգիտակցաբար, ոգեւորութիւն մը կը զգանք մեր մէջ, որ կա՛նք, կ’ապրի՛նք դեռ, որ դեռ ի՛նչ նոր խոհեր պիտի այցելեն մեզ, ի՛նչ նոր ապրում-զգացումներ պիտի ապրինք, յուզա-իմացական ի՛նչ նոր լիցքերով պիտի հարստանանք….Այսպէս է որ մեր ներաշխարհը տեւաբար կը վերանորոգուի, կը հարստանայ, կ’իմաստնանայ ալ, եթէ կարենանք նորանոր իմաստներ որոնել ու գտնել՝ ամէնօրեայ մեր տպաւորութիւններուն, խոհերուն եւ ապրումներուն մէջ, քանզի ո՛չ մէկ պահ կեանքի մէջ կրկնութիւնը չէ նախորդին….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից