Եդեսիա (Ուռհա) քաղաքում 12-րդ դարում ապրող ժամանակագիր Մատթեոս Ուռհայեցին Անիի մասին սովորաբար գրում է փառաբանական ոճով, օրինակ, առաջին անգամ նա է ասում, թե Անիում «հազար ու մեկ» եկեղեցի պատարագ էր մատուցում։ Ահա Մատթեոս Ուռհայեցին պատում է, որ Գագիկ Բ թագավորը խաբեությամբ Կոստանդնուպոլիս է կանչվում ու կայսրը նրանից պահանջում է հանձնել Անին (ըստ Հովհաննես Սմբատի կտակի)։ Երբ Գագիկը մերժում է, կայսրը նրան ասում է, որ Անին արդեն ինձ տվեցին և նրա առաջ է դնում Գագիկին դավաճանած հայոց վերնախավի ուղարկած նամակն ու «Անիի քառասուն բանալիները» (Մ. Ուռհայեցի, Եր.1991, էջ 104-105)։
Ահա այս տողերից են ոմանք (հիմնականում Անին չտեսած) ենթադրել, որ Անին 40 դուռ է ունեցել։ Սակայն ակներև է, որ 40-ը տվյալ դեպքում օգտագործվել է «բազմաթիվ»-ի փոխարեն (ինչպես 1001 եկեղեցիների դեպքում)։ Բայց չբացառելով նաև 40 բանալու գոյությունը, այն չի կարելի նույնականացնել դռների թվի հետ, որովհետև խոսքը կարող էր վերաբերել նաև պալատի ու գանձատան բանալիներին։ Փաստն այն է, որ Անիի պարիսպների բոլոր դռներն ու դռնակները (ներառյալ Սմբատյան պարսպի երկշարք հատվածի կրկնակի դռները, ներքին ու գաղտնի դռները) թվով 17-ն են։ Սա ևս չափազանց մեծ թիվ է միջնադարյան քաղաքի համար։

Կարեն Մաթևոսյանի ֆեյսբուքյան էջից