ԱԶԳԱՅԻՆ ՏՕՆԵՐԸ նաեւ արժանի ՀՊԱՐՏՈՒԹԵԱՆ առիթներ են, ո՛չ՝ ազգային սնապարծութեան….ա՛յն ՀՊԱՐՏՈՒԹԵԱՆ, որուն համար Վահան Թէքէեան՝ խորունկ բանաստեղծը, պիտի ըսէր նշանակալից կերպով. «Օդի, ջուրի, հացի նման Մենք պէտք ունինք հպարտութեան….»: Ազգային իրա՛ւ հպարտութիւնը իր սնունդը կ’առնէ ազգային արժանապատուութենէն, հոգիի, մտքի, ոգիի իրագործումներէն, ազգային սխրագործութիւններէն, ազգային-հաւաքականը՝ նեղ-անձնականէն եւ հատուածականէն ՎԵՐ դասելու գիտակցութենէն, յանձնառութենէն….Ազգովին յառաջդիմելու, զարգացման նոր որակ ձեռքբերելու վճռակամութենէն….Մենք պիտի կարենանք նորովի ՆՈՒԱՃԵԼ ԱԶԳԱՅԻՆ ՄԵՐ ՀՊԱՐՏՈՒԹԻՒՆԸ….

***

Մեր յաղթանակները չեն եղած յանուն ուրիշին հողը զաւթելու, յանուն ծաւալողապաշտ նկրտումներու իրագործման….այլ ԷԱՊԷՍ յանուն ՀԱՅՕՐԷՆ ապրելու իրաւունքի կենսագործման, յանուն ազգային-հայրենական ԱՐԺԱՆԱՊԱՏՈՒՈՒԹԵԱՆ վերականգնումին….յանուն ՀԱՅԵՑԻ ԻՆՔՆՈՒԹԻՒՆԸ եւ ՀՈՂ ՀԱՅՐԵՆԻՆ պաշտպանելու սրբազան նպատակին….Ահա թէ ինչու մեր յաղթանակները մեծ ԻՄԱՍՏ, ԱՐԺԷՔ ու ԽՈՐՀՈՒՐԴ ունին իրենց մէջ….ԱԶԳԱՅԻՆ-ՀԱՅՐԵՆԱԿԱՆ ՅԱՐԱՏԵՒՄԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴ….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից