Այսօր Ազգային ժողովում շարունակվեց «Կառավարության ծրագրին հավանություն տալու մասին» հարցի քննարկումը, որի շրջանակներում ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանին հարց ուղղեց ՀՅԴ խմբակցության պատգամավոր Աղվան Վարդանյանը:

Նա անդրադարձավ նաև Արցախյան ազատամարտի մասնակիցների իրական թվին՝ առաջարկելով հաշվառում իրականացնել և պարզել, թե ովքեր են իրականում մասնակցել ազատամարտին:

«Հայկական Վարկած»-ի հետ զրույցում այս հարցի վերաբերյալ իր մտահոգությունը հայտնեց պատգամավորը՝ նշելով այն խնդիրների մասին, որոնք հուզում են նաև հասարակությանը.

«1994թ.-ին ավարտվել է Արցախյան ազատամարտը, և մենք ունենք մի իրավիճակ, երբ ակնհայտորեն ազատագրական պայքարի մասնակիցների թիվն ուռճացված է: Այսօր առնվազն հազարավոր մարդիկ գրանցված են իբրև ազատամարտիկ, որոնք որևէ առնչություն չեն ունեցել այդ տարիների հետ: Սա մի քանի պրոբլեմներ է ստեղծում: Առաջինն այդ մարդկանց սոցիալական, բարոյահոգեբանական հարցերը մինչև այսօր լուծված չեն, ունեն բազմաթիվ խնդիրներ, մյուս կողմից հասարակության մեջ այլասերվում է ընդհանրապես գաղափարը: Ես վարչապետին հարց տալուց կոնկրետ օրինակ բերեցի. մոտ 1000 մարդ է մասնակցել Շուշիի ազատագրմանը, բայց 4500 մարդ պարգևատրվել է Շուշիի ազատագրման մեդալով:

Արդեն անցել է 20 տարի, ինչ որ ժամանակ պիտի կանգ առնենք և փորձենք գոնե վավերագրերի, վկայությունների, արխիվների հիման վրա մաքրել այս ուռճացված ցանկը, բերել խելամիտ թվաքանակի, որը թեև իդեալական չի լինի, բայց իրականությանը մոտ կլինի: Այդ պարագայում հասարակության համար ավելի հեշտ կլինի գնահատել ու արժևորել այդ մարդկանց, նաև նրանց սոցիալական ու բարոյահոգեբանական խնդիրները լուծել: Այլապես, եթե ես տեսնում եմ մեկին, ով առնչություն չի ունեցել, բայց այսօր ներկայանում է որպես ազատամարտի փառապանծ մասնակից, ես զզվում եմ և այդ մարդուց, և ընդհանրապես ինձ մոտ կասկած է առաջացնում, թե ով է իրական մասնակիցը: Կարծում եմ, որ սա հասարակության համար կարևոր խնդիր է, և պետությունն ուղղակի պարտավոր է իրական հաշվառում ու վերլուծություն իրականացնել, գալ մոտավորապես ճիշտ թվի և կոնկրետ մարդկանց:  Դրանք մեխանիզներ են, որոնք կարելի է քննարկել. դա կլինի հանձնաժողով կամ արխիվային նյութերի ուսումնասիրություն, վկայությունների վրա հիմնված փաստեր, ի վերջո, ինչ արվել է, ինչ-որ հիմք պետք է լինի: Կարելի է դրանք հանել և տեսնել, թե այդ վկայությունները որտեղից են, այդ ջոկատներում ովքեր են եղել, փառք Աստծո, այդ մարդիկ դեռևս ապրում են: Թեև 20 տարի է անցել, բավականին բարդ է, բայց վստահ եմ, որ ցանկության դեպքում հաշվառում հնարավոր է իրականացնել, և Արցախյան ազատամարտի մասնակիցների թիվը մի քանի անգամ կկրճատվի»:

Մարինե Ամիրյան