Հաշվի առնելով ուկրաինական վերջին զարգացումների փորձը, նախնական դիտարկումներով Ռուսաստանի գործելաոճից կարելի է առանձնացնել մի քանի կարևոր նորամուծություններ:

Նախ՝ հատուկ ուշադրության է արժանի ռուսական լրատվամիջոցների լավ ծրագրված և մասնագիտական առումով բարձրորակ, չխուսափենք իրերին իրենց անունով կոչելուց, քարոզչական արշավը, որի իրականացման ընթացքում լրատվական դաշտում լրագրողների և վերլուծաբանների ազատ ստեղծագործ աշխատանքը փաստացիորեն համադրվում է կենտրոնացված չափավոր համակարգման հետ:

Երկրորդ կարևոր հանգամանքը` հենց Արևմուտքում մշակված քաղաքական տեխնոլոգիաների Ռուսաստանի կողմից արագ յուրացումը և կիրառումն է, ընդ որում հընթացս արագ տեղի ունեցող զարգացումների և «դաշտային» պայմաններում: Խոսքը մասնավորապես կոնկրետ վայրում «կառավարելի քաոսի» խթանման կամ հրահրման և դրա ձնագնդի էֆեկտով տարածմանը նպաստելու մասին է, ինչը ներկայում հաջողությամբ կիրառվում է Ուկրաինայի արևելյան շրջաններում:

Երրորդը՝ ոչ միայն չի մերժվում խորհրդանիշների կարևորությունը, այլև փորձ է կատարվում դրանք լավագույնս օգտագործելու քարոզչական և զգացական ազդեցության դաշտում: Այս համատեքստում ամենևին իզուր չէ, որ «քաոսի» ամրացված կենտրոն է դառնում ռուսալեզու և ուկրաինալեզու մարդու համար ակնհայտ զգացական լիցք պարունակող մինչ այդ գրեթե անհայտ հենց Սլավյանսկ անվանումով քաղաքը:

Եվ ամենավերջինը՝ Մոսկվան որպես հակառակորդի զսպման և սեփական քաղաքական շահերի պաշտպանության միջոց արդեն իսկ պարբերաբար կիրառում է ռազմական ուժի սպառնալիքը կամ այդ ուժի ոչ բացահայտ ներգրավումը տարբեր գործընթացներում՝ առանց հատուկ բարձրագոչ հայտարարությունների և «թատերականացված» զինված ներխուժման: