Միանգամայն բնական է նորանշանակ վարչապետի՝ Հովիկ Աբրահամյանի ցանկությունը. լինել ակտիվ և հաշված օրերի ընթացքում դրական տեղաշարժեր ապահովել երկրում: Ի վերջո՝ իր նշանակման իմաստը հենց դա է. եթե անգամ դրական փոփոխություններ չկարողանա իրականացնել, ապա գոնե մի քանի ամսով դրական փոփոխությունների հույսեր ապահովի, մարդկանց մոտ հավատ արթնացնի և գործող իշխանության համար «թայմ-աուտ» ապահովի:

Դժվար է ասել, թե այդ «թայմ-աուտն» ինչքան կտևի, և այդ քայլերն իրական փոփոխության ու շոշափելի արդյունքների կհանգեցնե՞ն, թե՞ ոչ: Ոմանք համոզված են, որ մեզանում զգալի տեղաշարժեր ապահովելու համար մի վարչապետի ու անգամ ամբողջ կառավարության փոփոխությունը շատ քիչ է՝ առնվազն հրաշքներ պետք է տեղի ունենան ու գերմարդկային ճիգեր գործադրվեն: Բայց ես վստահ եմ, որ, ունենալով մի քիչ չափավոր ախորժակ և որոշ ոչ իշխանական ուժերի բարեհաճությունը, անգամ մեկ վարչապետն ու կառավարության մի քանի անդամներն ունակ կլինեն հույսեր արթնացնել մեր ժողովրդի սրտում:

Երեկ, օրինակ, մարդիկ տպավորված էին Հովիկ Աբրահամյանի այցով նախագահականի մոտ ակցիա անող երիտասարդներին, նախօրեին կուտակայինի տույժերի հաշվարկը կասեցնելու մասին է հանձնարարություն տվել, զրուցել ու հուսադրել է Բուզանդի փողոցի բողոքողներին: Եթե այսպես շարունակի և զերծ մնա այնպիսի կոպիտ սխալներից, ինչպիսին էր մուկ և կատու բերած կնոջը տուգանելու քայլը, ապա գուցե ինչ-որ բան ստացվի: Մեր հասարակությունը քչով բավարարվող, փոքրիկ քայլերից ոգևորվող և լավի հույսով ապրող հասարակություն է՝ այնքան քիչ բան է հարկավոր նրան բավարարելու համար: Ուղղակի մեր իշխանավորները այդ քիչն էլ են զլանում նրան տալ, սրանք միայն վերցնելու վարպետ են:

Հրապարակ