Շատ քիչեր հասու կը դառնան ՃՇՄԱՐՏՈՒԹԵԱՆ: Քիչեր կը բարձրաձայնեն զայն: Տակաւին քիչեր կրնան ընդունիլ զայն: Կարծէք ամէն մարդ փախուստ կու տայ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹԵՆԷՆ, այնպէս ինչպէս՝ արեւուն ճառագայթներէն, որոնք աչքերդ կ’այրեն, բայց երեւան կը հանեն միաժամանակ ամէն աղտ ու բիծ, ժանգ ու փոշի, որոնք դիզուած կը մնան սեփական մարմնիդ վրայ….ՇԵՇՏԱԿԻ ԿԱՐԵՆԱԼ ՆԱՅԻԼ ՃՇՄԱՐՏՈՒԹԵԱՆ ԱՉՔԵՐՈՒՆ, ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԻԼ ԿԸ ՆՇԱՆԱԿԷ…., մինչդեռ ԻՆՔՆԱԽԱԲԷՈՒԹԻՒՆԸ ՍՏՐԿԱՆԱԼ Է սոսկ….

***

ՆԵՐՔԻՆ ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆ….Կա՞յ աւելի մեծ հարստութիւն քան ներքին ազատութիւնը: Սա այն իրաւ ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆՆ է, որ մարդ-անհատը կը դարձնէ իսկապէս անկախ շրջապատի աղմուկ-աղաղակէն, թիւր արժէքներու քարոզչութեան ազդեցութենէն, կեղծիքէն ու սուտէն….Այն ազատութիւնն է, որով օժտուած մարդը ունկնդիր կ’ըլլայ գերազանցօրէն իր ներքին ձայնին, իր իմաստութեան եւ խղճի հրահանգին, իր յայտնատեսական, ներզգայական ըմբռնումին….Այն ազատութիւնն է, որ կը ներդաշնակէ մարդը իր ներաշխարհէն բխող պահանջներուն հետ, եւ ոչ՝ դուրսէն եկած խաբեպատիր թելադրանքներուն….ՆԵՐՔԻՆ այս ԱԶԱՏՈՒԹԵԱՄԲ միայն կարելի կ’ըլլայ ապրիլ սեփական կեանքը, հաւատարիմ ԻՆՔՆ ԻՐԵՆ, իր ԱՐԺԱՆԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆ…: Նոյնը կարելի է ըսել ազգային հաւաքականութեան համար, ընդհանրացնելով այս միտքը:

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից