Պահեր կան երբ չես ուզեր որեւէ միտք կամ ապրում կիսել այլոց հետ՝ բարեկամ թէ ոչ-բարեկամ…Կ’ուզես առանձնանալ հոգիիդ խորը եւ մտերմօրէն զրուցել քու խորքային ԵՍ -իդ հետ, որ վերջ ի վերջոյ քու ամէնէն մտերիմ ընկերդ է, գաղտնակիրը, ո՛վ կը հասկնայ, կ’ըմբռնէ քեզ, կը խորզգայ քեզ…ո՛վ երբեմն ալ կը յանդիմանէ քեզ քու ըրածիդ ու չըրածիդ, ըսածիդ ու չըսածիդ համար….ո՛վ կը ճանչնայ քեզ քու հոգիիդ բոլոր ծալքերով, լոյս ու ստուերով, բիւր երանգներով եւ որո՛ւն միայն կրնաս անվերապահօրէն խոստովանիլ ամէն ինչ անմնացորդ կերպով, ամենայն բացսիրտ անկեղծութեամբ…, ո՛վ երբեք չի դաւաճաներ քեզ, չի լքեր քեզ….Մեր ներքին ԵՍ-ը մեր լաւագոյն ընկերն է….

***

Նոր լուսաբացը միշտ ալ նոր յոյս է, աշխարհին վրայ նետուած նոր հայեացք, նոր գեղեցկութիւն,….լուսաբաց՝ որ որքան ալ թուի նոյնանման ըլլալ բոլոր առաւօտներուն համար, ԻՒՐՈՎԻ է իր ընկալումով, իր զգացողութեամբ, իր հեռանկարով, իր ներքին բովանդակութեամբ….Իւրաքանչիւր լուսաբացին, մենք՝ գիտակցաբար թէ անգիտակցաբար, դէն կը շպրտենք մեր հին հոգերն ու խնդիրները, նոր աչքով կը ձգտինք նայիլ կեանքին ու աշխարհին, վերանորոգել մեր ոյժն ու եռանդը, վերանորոգուիլ բարի եւ լուսաւոր լիցքերով…..ՍԱ ՉԷ՞ ԻՒՐԱՔԱՆՉԻՒՐ ԱՌԱՒՕՏԵԱՆ ԼՈՒՍԱԲԱՑԻՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴԸ….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից