Քիչերուն է տրուած ԻՆՔՆԱՃԱՆԱՉՄԱՆ առաքինութիւնը, որով մարդ էակը մշտապէս կարենայ հարցադրել, քննարկել անկեղծօրէն, թէ՝ Ո՞ՒՐ Է ԻՆՔ, Ո՞ՒՐ Կ’ԵՐԹԱՅ….Աւելին, թէ Ո՞ՒՐ Է ԻՐ ՍԽԱԼԸ….եւ քայլ առ քայլ կարենայ ուղղել իր սխալները, զղջալ անոնց համար՝ ինքն իր խղճին առջեւ եւ նաեւ հանրութեան, եթէ սխալը ունի հանրային բնոյթ….Սա կը պահանջէ նաեւ ԽՈՆԱՐՀՈՒԹԻՒՆ, ընդունելու սխալը եւ պատասխանատուութեան բարձր ոգի….ԻՆՔՆԱՃԱՆԱՉՈՒՄԸ գիտակցութեան խնդիր է, ինչպէս եւ բարոյականութեան, որոնց հիմքին վրայ միայն կրնայ կերտուիլ անհատին թէ հաւաքականութեան ՆԿԱՐԱԳԻՐԸ….

***

Մենք պիտի ընդունինք, խոստովանինք, որ մեր պատմութեան ընթացքին՝ յաճախ է պատահեր, որ ներքին դաւաճանութիւնը, ներքին թշնամութիւնները պատճառ են եղած՝ մեր ահաւոր կորուստներուն, պարտութիւններուն….Եսական, խմբակային շահերը գերադասելով ազգային-հայրենական-հաւաքական շահերուն, հայ կեանքի պատասխանատու անձինք ահաւոր սայթաքումներ են կատարած ի վնաս հայութեան ու հայոց հայրենիքին….ՎԿԱՅ՝ հազարումէկ եկեղեցիներու ոստան ԱՆԻԻ բանալիներու յանձնումը Բիւզանդիոյ, ձեռամբ ատենի կաթողիկոսին եւ հայոց իշխանին….ՄԵՆՔ ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹԵԱՆ ԵՒ ԻՆՔՆԱՄԱՔՐՈՒՄԻ ԷԱԿԱՆ ԿԱՐԻՔՆ ՈՒՆԻՆՔ….Նոյն յանցանքները՝ տարբեր կերպերով, կը գործուին հիմա ալ հայ կեանքի ղեկավարութիւնը ստանձնած անձանց կողմէ…..ի վնաս հայ ժողովուրդին, քանզի ոչ մէկ ատեն ՀԱՇՈՒԵՏՈՒՈՒԹԵԱՆ ԱՏԵԱՆԻՆ առջեւ չեն կանգնած անոնք….

Երան Գույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից