Մենք սովոր չենք մեր կյանքի վերաբերյալ երկարաժամկետ ծրագրեր կազմել։ Դա գուցե մասամբ ազգային առանձնահատկություն է, բայց հիմնականում՝ արտաքին հանգամանքներով պայմանավորված երևույթ։ Պլանավորել կարելի է այն դեպքում, երբ երկիրը կայուն վիճակում է։ Գումարած դրան՝ մենք 22 տարի ապրում ենք մշտապես «տուրբուլենտ» վիճակում և չենք կարող ասել, թե ինչ է տեղի ունենալու վաղը։ Էլ ի՞նչ երկարաժամկետ ծրագիր։
Անվստահությունը վաղվա օրվա նկատմամբ որոշ չափով գալիս է իշխանությունների նկատմամբ անվստահությունից։ Այստեղ իրականն ու ժողովրդական ֆոլկլորը միահյուսվում են և դառնում կայուն կարծրատիպ։ Վերջերս, օրինակ, մեկն ինձ ամենայն լրջությամբ բացատրում էր. «Կարծում ես, էդ հերոինի մի տոննան իսկականի՞ց են բռնել։ Չէ, ձև են անում, որ բռնել են, ցույց են տվել, հիմա էլ կամաց-կամաց կծախեն։ Դու տեսե՞լ ես, որ էդ հերոինը վառել են»։ Ահա այսպես. Հայաստանի բնակչության ճնշող մեծամասնութունը չի հավատում, որ մեր որևէ պետական մարմին նույնիսկ տեսականորեն ընդունակ է որևէ լավ բան անելու։ Իհարկե, այս ֆոլկլորի ամրապնդմանը նպաստում են նաև նրանք, ովքեր «ի պաշտոնե» զբաղված են քարոզչությամբ:
Առավոտ
- 12:11Ինչպես են մարդկանց գազան դարձնում
- 11:24Ղարաբաղյան շարժման ստվերոտ կողմերը-1
- 11:56Ինչո՞ւ ԵԽԽՎ-ում նախագահը չխոսեց ՌԴ-ի կողմից Ադրբեջանի սպառազինման մասին
- 10:45«Արա, առաջ իրենք էլ էին ապրում, մեզ էլ էին թողում, որ ապրենք». Կհաջողվի՞ «քցել» Եվրոպային
- 10:45Արդարադատության նախարարության պատասխանը ՀՀ–ում նույնասեռական ամուսնությունների թույլատրման մասին
- 10:45Իշխանությունն ուզում է «աննկատ» Ղարաբաղը տա թուրքերին, դրա համար տարկետման թեման է բարձրացնում
- 12:27Կանչում են ապրիլյան պատերազմի մասնակից զինծառայողներին, որ հոգեբանորեն ճնշե՞ն… հայրենասիրություն, բան…
- 11:2950 տարի առաջ, ինչպես և հիմա, ոչ ոք չէր հավատում պաշտոնական ոչ մի բառի
- 10:45Մեր հասարակությունը հավատում է միայն աղետալի լուրերին. ի՞նչ է եղել իրականում Ժնևում
- 12:28Ոչ միայն փոթորիկ է, այլև երկրաշարժ, Ատոմակայանից ռադիոակտիվ նյութերի արտահոսք