Սպառողական քաղաքակրթութիւնը ամէն ինչ վերածեց առ-եւ-տուր-ի…կարծէք ամէն բան փոխանակելի է, կարծէք ամէն բան իր գինը ունի եւ ծախու է: Բայց ինչպէ՞ս կարելի է փոխանակել Հայրենիքը, ինչպէ՞ս կարելի է ծախու հանել Սէրը, Վեհանձնութիւնը, Բարութիւնը, արդեօ՞ք գին ունին Գեղեցկութիւնը, Ճշմարտութիւնը….: Բարձրագոյն եւ բացարձակ արժէքներ կան, որոնք անսակարկելի են, անփոխանակելի …., որոնք չեն կրնար առեւտուրի առարկայ դառնալ, ոչ ալ օգտապաշտ մօտեցումով պիտի վերաբերիլ անոնց հետ: Հոգեւոր-բարոյական արժէքները չեն կրնար շուկայական դառնալ եւ շուկայիկ հաշիւներու զոհ երթալ…..Կեանքին բուն արժէք տուողը նման հոգեւոր արժէքներն են գերազանցօրէն, որոնք ներկայի շուկայիկ մտածելակերպին զոհ կ’երթան տակաւ…..

***

Կեանքի մէջ որեւէ ցնցում՝ հոգեկան թէ այլ բնոյթի, կը պարտաւորեցնէ մարդը նորովի մտածելու սովորական դարձած երեւոյթներուն մասին, հնարամտութիւն ի գործ դնելու, զօրաշարժի ենթարկելու իր հոգեմտաւոր ոյժերը, կամքի տոկունութիւնը….նոր փորձառութիւն ձեռքբերելու, ինչպէս նաեւ՝ նոր աշխարհաճանաչողութիւն եւ ինքնաճանաչողութիւն….եւ վերջապէս վերանորոգուելու, պայմանաւ որ անցաւոր ըլլան այդ ցնցումները….Կեանքի սովորական ընթացքը, առանց վերիվայրումներու, կը դառնայ ի վերջոյ տաղտկալի, եւ լճացման կ’առաջնորդէ միտքն ու հոգին….Կեանքը էապէս փոփոխութիւն է, յարաշարժ ընթացք՝ լի վերելքներով եւ խորխորատներով….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից