ՃՇՄԱՐՏՈՒԹԵԱՆ ոսկեայ հատիկը պիտի փնտռել, որ քօղարկուած կը մնայ՝ առօրեայ իրադարձութիւններու մշուշին տակ, հրապարակը ողողած խժալուր աղմուկին ու ժխորին ներքոյ, խաբէութեան հազար ու մէկ շերտերուն խորը….պիտի փնտռել ներքնատեսութեամբ, անեղծ ու մաքուր սրտովը մանկան, մտքով խուզարկու՝ որ կրցած է մնալ ազատ, կարծրատիպերէ եւ նախապաշարումներէ ձերբազատ…Պիտի փնտռել անխոնջ, անդուլ ու հանապազ, քանզի Ճշմարտութիւնն է որ կրնայ Ինքնաճանաչման անփոխարինելի գանձը պարգեւել մեզի, Իմացութեան եւ իմաստնութեան առաջնորդել մեզ, առանց որոնց դեռ երկա՛ր մենք կը դեգերինք պատմութեան քառուղիներուն վրայ՝ աննպատակ եւ ուղեմոլոր….

***

Երբեմն այնքա՛ն պիտի ուզէի առանձնանալ, մենանալ, երթալ մանաւանդ բնութեան մէջ, խոհերս, մտորումներս յանձնել ծառ ու ծաղկին, թուփ ու քարին…. երկնքի անհունութեան հետ նոյնանալ, տարածուի՛լ, լայնանա՛լ հոգեպէս, հայեցողական տրամադրութեամբ խոկալ, խորհրդածել….այսպէս շարունակ՝ ժամեր եւ օրեր, թերեւս, յետոյ վերադառնալ մարդոց մօտ, նորոգուած, թարմացած, դրական լիցքերով լեցուած….Մարդոց սիրոյն իսկ, պիտի ուզէի մարդոցմէ հեռանալ պահիկ մը՝ սփոփարար գիրկին մէջ ՄԵԾՆ ԲՆՈՒԹԵԱՆ….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից