Իւրաքանչիւրիս գիտակցութեան մէջ՝ եթէ չկայանայ որակական փոփոխութիւն, յայնժամ ոչինչ կրնայ էապէս օգնել մեզի….Սեփական ոգորումով, անդուլ ճիգերով, մենք պիտի յաղթահարենք մեր մէջ նստած ու ժանգ կապած բազում տկարութիւնները՝ ստրկամտութեան, օտարամոլութեան, նիւթապաշտութեան, եսամոլութեան…., պիտի ինքնամաքրուինք եւ վերանորոգուինք յամառ պայքարով, յաղթելով մենք մեզի…: Սա թերեւս ամէնէն դժուարն է, քանզի միշտ աւելի դիւրին է դուրսէն բան մը ակնկալել եւ ձեռնածալ սպասել այդ «հրաշքին», քան տքնաջան մաքառիլ ու աշխատիլ, անձնապէս ալ պատասխանատու զգալով հայ կեանքին մէջ գոյութիւն ունեցող ամէն արատի համար….

***

Հոգին պարզ ու խոնարհ պահելը մեծութիւն է, որ քիչերուն է տրուած: Շատեր՝ պճնուելով իրենց տիտղոսներու, դիրքի թէ նիւթական հարստութեան զարդերու փայլով, կը գոռոզամտին, կը դառնան ինքնահաւան եւ նոյնիսկ ամբարտաւան….տակաւ կորսնցնելով ամէնէն թանկը՝ հոգիի պարզութիւնը, խոնարհութիւնը, մաքրութիւնն ու անեղծութիւնը….կը դառնան անճանաչելի իրենց մարդկային էութեան մէջ, ինչ որ մարդը՝ մարդէն հեռացնելու եւ խորթացնելու միայն կ’առաջնորդէ….: Մարդուն իսկական զարդը՝ անոր պարզ, մանկական անմիջականութիւնը պահած, անեղծ հոգին է, որ կ’առինքնէ, սէր ու վստահութիւն կը ներշնչէ….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից