Մոսկվայի նորակառույց հայկական եկեղեցուն (որն իսկապես հրաշալի կառույց է) կից գործում է թանգարան, որտեղ ներկայացված են Ռուսաստանում գործունեություն ծավալած հայորդիների մասին պատմող բազմաթիվ նյութեր, լուսանկարներ, գրություններ, նամակներ: Այստեղ ցուցադրվում են մի շարք արժեքավոր գրքեր, (այդ թվում նաև հայերեն առաջին տպագիր գիրքը` «Ուրբաթագիրքը»), որոնք թանգարանում են հանգրվանել մոսկվաբնակ բարերարների աջակցությամբ:

Գովելի նախաձեռնություն է, և ասեմ, որ այցելուներն էլ բավականին հետաքրքրությամբ էին ուսումնասիրում ներկայացվածը, սակայն մի հետաքրքիր բաց կար.

Բացատրական գրառումները, չգիտես ինչու, կատարված էին միայն ռուսերեն լեզվով. դրանք երկար էին ու բավականին անընթեռնելի, դա էլ մի կողմ, այցելուներից մեկը, որ ակնհայտորեն արևմտահայ էր, բարձրաձայն դժգոհում էր, որ ինքը ռուսերեն չգիտի ու չի կարողանում կարդալ:

Իրոք, մեր աշխարհասփյուռ ժողովրդի միայն ռուսերեն իմացությամբ հատվածը չէ,  որ այցելում է Մոսկվա և հայկական եկեղեցի:

Նախիջևանի և Ռուսատանի թեմն այս հարցը, չգիտես ինչու, չի կարևորել: Հուսով ենք, որ մեր հրապարակումը կօգնի, և Մայր Աթոռի համար լսելի կլինի հայության մի ստվար հատվածի բողոքը:

Ի վերջո, հայ ազգի պատմությանը նվիրված հայկական եկեղեցու տարածքում գործող թանգարանում տեղեկությունները միայն ռուսերեն լեզվով մատուցելը որևէ արդարացում չունի:

Ռ. Ա.