Ձեւականութիւնն ու մակերեսայնութիւնը այնքա՛ն շատ տեղ գրաւած են մեր կեանքին մէջ, որ երբեմն մեքենականօրէն կ’ընենք բաներ՝ սովորութեան ոյժով միայն, կամ ալ ընկերային ընթացիկ ձեւականութեանց անձնատուր….Եթէ կարենայինք նորովի մտածել մեր առօրեայ վարք ու բարքին մասին, զատորոշելով էականը՝ ձեւականէն, կարեւորը՝ անկարեւորէն, գուցէ յայնժամ մեր կեանքը ստանար նոր որակ, մեր ճշմարիտ էութիւնը ցոլացնող՝ թութակաբար կրկնուող երեւոյթներէն ձերբազատ….

***

Ներշնչման գերագոյն պահեր կան, երբ կարծէք հաշտ են իրարու հետ երկինքն ու երկիրը, տիեզերքն ու մարդ էակը, երբ չես գիտեր ուրկէ քեզի կ’այցելեն խոհեր, կը փայլատակեն միտքեր՝ ակնթարթ մը լոկ, յետոյ կ’անցնին, կ’երթան անհետ….Յաճախ կէս-քուն, կէս-արթուն վիճակի մէջ, կը փորձես մտապահել մտքի այդ փայլատակումները, որպէսզի յետոյ գրի առնես զանոնք, բայց յիշողութիւնդ կը դաւաճանէ….երբ արթննաս, չկան անոնք: Արդեօ՞ք մտքի արտակարգ աշխուժութիւնը կը գործէ, երբ մարմինը յանձնուած է քուն-հանգիստին….Տիեզերական ի՛նչ-ի՛նչ օրէնքներ կան դեռ, որոնց խորամուխ չենք եղած, կլանուած ըլլալով մեր առօրեայ վազք ու հեւքով….եւ կեանքի գործնական մտմտուքներով….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից