ՍԷՐԸ, անանձնական սէրը, հրաշքներ կրնայ գործել….անիկա մեզ կը մղէ ինքնամոռացման, ինքնանուիրումի, վեհագոյն սխրանքներու….Ունի՞նք այդ ՍԷՐԸ՝ իրարու հանդէպ, ազգի ու հայրենիքի, մեր շրջապատի հանդէպ: Օ՛, մեր օրերուն, ահաւոր կերպով նուազած է ան, ՍԷՐԸ մաքուր, անհաշիւ, անշահախնդիր, որուն էական բացակայութենէն ծնունդ կ’առնեն ամէն անհանդուրժողութիւն եւ թշնամանք, կռիւ ու պատերազմ, կեղեքում եւ հարստահարում, անիրաւութիւն եւ անգթութիւն….Ազգի ու հայրենիքի ճշմարիտ սէրն է եղած սկզբնաղբիւրը մեր բոլոր յաղթանակներուն՝ ոգիի եւ մշակոյթի ասպարէզին մէջ, ինչպէս եւ պատերազմի դաշտին վրայ՝ ընդդէմ թշնամեաց եւ ի պաշտպանութիւն մեր սուրբ հողին, մեր ինքնութեան, մեր արժէքներուն…
Որպէս նորօրեայ այլեւ մշտապէս այժմէական աղօթք կը հնչէ Մեծարենցի անմահական աղերսանքը առ Աստուած՝ «Տո՛ւր ինծի Տէր ուրախութիւնն անանձնական, Զայն իբր անձրեւ ցօղեմ ամէն դաշտի վրայ, Զայն իբր արեւ բաշխեմ ամէն հորիզոնի»….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից