Ո՞ւր ենք գնում՝ Եվրոպա՞, թե՞ Ռուսաստան: Պատասխանը պարզ է՝ ոչ մի տեղ: Հայաստանը, ինչպես և աշխարհի բոլոր երկրները, մնալու է իր տեղում, ես էլ և ինձ նման հարյուր հազարավոր մարդիկ՝ անկախ նրանից, թե ինչ կպատահի, ապրելու ենք այս հողի վրա, ապրելու ենք դժվար, ամեն օր բազմաթիվ խնդիրներ հաղթահարելով, առանց դրախտի ակնկալիքների:
Դրախտ, ինչպես հայտնի է, այս երկրագնդի վրա ոչ մի տեղ չկա: Դժոխք էլ չկա: Հրեշտակներ ու սատանաներ [Գյումրիի նախկին քաղաքապետը կասեր սատանեք) նույնպես չկան՝ ոչ ներքին քաղաքական կյանքում, ոչ էլ միջազգային ասպարեզում խաղացողների մեջ: Վերցնենք թեկուզ մեր «ռազմավարական գործընկերոջ» հետ կապված պատմությունը:
Ռուսաստանը ճնշում է գործադրում հարևանների վրա, որպեսզի վերջիններս հավատարմություն պահպանեն իր նկատմամբ՝ կարծելով, որ ԵՄ Արևելյան գործընկերության շրջանակներում հարաբերությունները իր նկատմամբ անհավատարմության դրսևորում են: Ինձ թվում է՝ դա իրականության սխալ ընկալում է, խորհրդային, կայսերական մտածողության կարծրատիպ: Բայց, ասացեք խնդրեմ, երբ 1960-ականների սկզբին Կուբան ցանկանում էր կոմունիզմ կառուցել, արդյոք դա դո՞ւր էր եկել Միացյալ Նահանգներին, և արդյոք այդ գերտերությունը ամեն ինչ չէ՞ր անում, որպեսզի իր քթի տակ կոմունիստական երկիր չլինի:
Տասնամյակներ շարունակ Կուբան դիմադրում էր ԱՄՆ-ի ճնշմանը, որը Ռուսաստանի ճնշումից որևէ ձևով չէր տարբերվում, գուցե ավելի դաժան էր՝ քիչ էր մնում միջուկային պատերազմ սկսեր: Կոմունիզմը այդպես էլ չկառուցվեց, քանի որ դա թեև գեղեցիկ, բայց ուտոպիստական գաղափար է, սակայն կուբացիների դիմադրությունը բոլոր դեպքերում հարգանքի է արժանի, և այդ երկրի քաղաքացիները վաստակել են ազատ ապրելու իրավունք, իսկ Միացյալ Նահանգները, կարծես թե, հաշտվել է այդպիսի հարևանի գոյության հետ:
Այս պատմությունը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ աշխարհում հրեշներ և հրեշտակներ չկան: Կան լավ կամ վատ դիմադրողներ, կամ ընդհանրապես չդիմադրողներ: Իսկ դիմադրելու ունակությունը կախված է բազմաթիվ գործոններից՝ իշխանության լեգիտիմությունից, նրա ունակությունից՝ բացատրել, թե հանուն ինչի քաղաքացիները պետք է զրկանքներ կրեն, քաղաքական և մտավոր վերնախավի ադեկվատությունից և այլն: Կա՞ այդ ամենը Հայաստանում, թե՞ չկա՝ դատեք ինքներդ:
Խմբագրականն ամբողջությամբ՝ «Առավոտ»-ի այսօրվա համարում:
- 12:11Ինչպես են մարդկանց գազան դարձնում
- 11:24Ղարաբաղյան շարժման ստվերոտ կողմերը-1
- 11:56Ինչո՞ւ ԵԽԽՎ-ում նախագահը չխոսեց ՌԴ-ի կողմից Ադրբեջանի սպառազինման մասին
- 10:45«Արա, առաջ իրենք էլ էին ապրում, մեզ էլ էին թողում, որ ապրենք». Կհաջողվի՞ «քցել» Եվրոպային
- 10:45Արդարադատության նախարարության պատասխանը ՀՀ–ում նույնասեռական ամուսնությունների թույլատրման մասին
- 10:45Իշխանությունն ուզում է «աննկատ» Ղարաբաղը տա թուրքերին, դրա համար տարկետման թեման է բարձրացնում
- 12:27Կանչում են ապրիլյան պատերազմի մասնակից զինծառայողներին, որ հոգեբանորեն ճնշե՞ն… հայրենասիրություն, բան…
- 11:2950 տարի առաջ, ինչպես և հիմա, ոչ ոք չէր հավատում պաշտոնական ոչ մի բառի
- 10:45Մեր հասարակությունը հավատում է միայն աղետալի լուրերին. ի՞նչ է եղել իրականում Ժնևում
- 12:28Ոչ միայն փոթորիկ է, այլև երկրաշարժ, Ատոմակայանից ռադիոակտիվ նյութերի արտահոսք