ԱՇՈՒՆԸ ԱՅՍ՝ խոհակալած, հասունցած, գոյներու հրդեհներ վառած…. իմաստնանալու կոչ ու հրաւէր է կարծէք….Իսկ իմաստնանալու անչա՛փ ՊԱՀԱՆՋՔԸ ունինք մենք՝ ՀԱՅԵՐՍ, ի Մայր Հայաստան եւ ի Սփիւռս աշխարհի….Իմաստնանալու՝ մանաւանդ այս փորձութեան պահուն, երբ հայաջինջ հողմերը կը սպառնան մեր ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ՅԱՐԱՏԵՒՈՒՄԻՆ, մեր ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ ԵՐԹԻՆ…Մի բուռ ժողովուրդ ենք ցրուած, մասնատուած, տարտղնուած, աշնան տերեւներուն պէս, իսկ քամին կը փչէ փոթորկայոյզ….ԲՌՈՒՆՑՔՈՒԻԼ Է ՊԷՏՔ, Սարդարապատեան օրերուն նման. թշնամին այս պարագային մեր մէջ է թաքնուած, մեր ԲԱԺԱՆ-ԲԱԺԱՆՈՒԹԵԱՆ, ԱՆՏԻՐՈՒԹԵԱՆ, ԱՆՂԵԿՈՒԹԵԱՆ, ԱՆԳԱՂԱՓԱՐՈՒԹԵԱՆ մէջ….Իսկ այդ գոյացած ՊԱՐԱՊԸ դիւրաւ կը լեցնեն պատեհապաշտները, օտարին ծառայողները, օտար ոյժերը…որոնք մեր մէջ կը թափանցեն հազար ու մէկ կերպարանքի տակ: ՍԹԱՓՈՒՄԻ ԺԱՄԸ ՀՆՉԱԾ Է….ԼԻՆԵԼ-ՉԼԻՆԵԼՈՒ ՍԱՐԴԱՐԱՊԱՏԵԱՆ ՀԵՐՈՍԱՄԱՐՏԻՆ ԸՆԴ ԱՌԱՋ….Հաւաքենք քարերը, ամփոփուինք…նախքան որ ձմեռը հասնի՝ ՍԱՍՏԿԱՍԱՌՈՅՑ, պատրաստուիլ է պէտք….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից