ՄԵՐ ՄԱՅՐԵՆԻՆ….ԳԱՆՁԵՐՈՒ ԳԱՆՁ ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ…Ամէն օր զայն կը կարդամ, ամէն օր զայն կ’ըմբոշխնեմ հոգեմտաւոր անհուն վայելքով, կը խորզգամ անոր մէն մի բառին, մէն մի նախադասութեան, դարձուածքին, ասոյթին խորութիւնը, գեղեցկութիւնը, համն ու հոտը, եւ ՍԷՐՍ ԿԸ ԲԱԶՄԱՊԱՏԿՈՒԻ անոր հանդէպ: Հարուստ է մեր լեզուն, ճկուն, բարեհունչ, ամէնէն նուրբ զգացումը թէ միտքը արտայայտելու ատակ ճշգրտութիւն ունի ան: Մինչեւ վերջին շունչս, կ’ուզեմ զայն սերտել, զայն խորապրիլ, անով հարստանալ, անով հայանալ….ՄԵՐ ԼԵԶՈՒՆ ՄԵՐ ՈԳԵՂԷՆ ՀԱՅՐԵՆԻՔՆ Է:

***

Ինծի կը հարցնեն. ԻՆՉՊԷ՞Ս ՀԱՅԵՐԷՆ ՍՈՐՎԻԼ….ՀԱՅԵՐԷՆ սորվելու համար, նախ պաշտելու չափ պիտի սիրես զայն…եւ յետոյ ամէն օր պիտի կարդաս ու կարդաս մեր լեզուով գրուած բազում-բազում ԳԻՐՔԵՐԸ՝ արձակ, բանաստեղծութիւն, հրապարակագրութիւն….Այո՛, ամէն օր, առանց բացառութեան: Օր մըն ալ պիտի նկատես որ ՀԱՅԵՐԷՆ ԿԸ ՄՏԱԾԵՍ, ՀԱՅԵՐԷՆ ԿԸ ԶԳԱՍ ՈՒ ՀԱՅԵՐԷՆ ԿԸ ԳՐԵՍ…Շատ պարզ է այս բանաձեւը կամ «ֆորմիւլը», բայց զայն կեանքի կոչելու համար՝ ԱՆՍԱՀՄԱՆ ՍԷՐ ԵՒ ՆՈՒԻՐՈՒՄ պիտի ունենալ մեր ՄԱՅՐԵՆԻԻՆ նկատմամբ: ԲՈՒՆ ԳԱՂՏՆԻՔԸ ՀՈՆ Է….

Երան Կույումջյանի ֆեյսբուքյան էջից