Լիսկայապատումի հերթական արարը խուճապի է մատնել հանրությանը, մասնավորապես, սյունեցիներին ու հատկապես նրանց, որոնք մի պահ անգամ տատանվել են` կասկածելով Լիսկայի ուժերին:

Սուրեն Խաչատրյանի որդու և թիկնապահի նկատմամբ քրեական հետապնդումը դադարեցնելու փաստը, շատերին, իրոք, փաստի առջև կանգնեցրեց:

Թեպետ արդարացի լինելու համար` ասենք, որ սյունեցիներից շատերը համոզված էին,  թե Լիսկան այս ջրից էլ չոր դուրս կգա, ու մի տեսակ լարված սպասում կար մարզում:

Բայց դա չէր խանգարում, որ գոյանար  քծնողների մի հսկա խումբ, որոնք առիթը բաց չէին թողնում հակառակ բևեռում տաքուկ տեղավորվելու հարց լուծել:

Հիմա արդեն, երբ շաբաթը ուրբաթից շուտ եկավ, առնետավազքի սյուբեկտներն իրենց  ուղղությունն են ճշտում` փորձելով պարզել` մնա՞լ Լիսկայի կողմնակիցների մեջ, թե՞ հարել Սյունիքի պապային՝ Մաքսիմ Հակոբյանին:

Գալուստ Գրիգորիչն օրերս մի հետաքրքիր մեսիջ փոխանցեց. «Ամեն ինչ հնարավոր է, անմեղներ և մեղավորներ չեն լինում, մենք մարդկային հասարակություն ենք և պիտի այդ ամեն ինչը քննության առնենք. մենք բոլորս մարդիկ ենք՝ մեր թերություններով»:

Ասել է թե՝ առաջին քայլը արվեց, կարողացան թքել արդարության երեսին ու վերջ, մնացածն արդեն ածանցյալներ են, թերություններն էլ շտկելի են:  Գալուստ Գրիգորիչը հաճախ փոխանցում է Սերժ Սարգսյանի մեսիջները: Իսկ դրան հաջորդում է գործը. սպասենք Լիսկայի երկրորդ գալուստին: