Քաղաքային տրանսպորտի թանկացումը դարձավ այն վերջին կաթիլը, որը, կարծես թե, լցնում է մեր հասարակության, հատկապես՝ երիտասարդների համբերության բաժակը:

Այն, ինչ հիմա տեղի է ունենում Երևանի փողոցներում՝ շատ նման է սոցիալական բունտի, որն իր մեջ անկանխատեսելիության ռեսուրս է պարունակում:

Ինչո՞ւ սոցիալական բունտ և ոչ թե՝ հեղափոխություն:

Հեղափոխությունը շատ ավելի տարողունակ գործընթաց է, որն ավելի ինստիտուցիոնալ բնույթ ունի:

Երևանում տեղի ունեցող գործընթացները, մեծ իմաստով, տարերային են. նույնիսկ տարբեր խմբեր չեն կոորդինացնում իրենց գործողությունները:

Բացի այդ, բողոքի ակցիաներում զրոյական է կուսակցությունների դերակատարությունը, իսկ սոցիալական կարգախոսներով հանդես եկող երիտարասդները մերժում են քաղաքական անարդյունավետ համակարգն ամբողջության մեջ՝ իշխանական և ընդդիմադիր դրսևորումներով:

Այս օրերին իշխանությունն ապացուցեց, որ զուրկ է կրեատիվ ռեսուրսից և հասարակական դժգոհությանն արձագանքեց ավանդական, ոչ արդյունավետ գործիքներով:

Դարձյալ թանկացում՝ առանց մասնագիտական եզրակացության, հրապարակային գործընթացի, ռեպրեսիաներ ցուցարների դեմ, այսօր՝ նույնիսկ քրգործերի հարուցում, պետական հաստատությունների դեմ ոստիկանական «պատերի» առկայություն:

Իշխանությունը սովոր չէ հասարակության հետ դիալոգի և հույս ունի հարկադրանքի նման կիրառմամբ՝ կանխել իրադարձությունների զարգացումը:

Սակայն բոլոր դեպքերում չէ, որ սուտն ու բռնությունը կարող են կանխել իրադարձությունների զարգացումը՝ մանավանդ այն պարագայում, որ իշխանության համար անտեսանելի է հուզումների կազմակերպիչը, հետևաբար՝ բացակայում է ռեպրեսիաների թիրախը:

Եթե իշխանությունները ցանկանում են երկիրը զերծ պահել արաբական կամ թուրքական սցենարներից, ապա պարտավոր են վերանայել տրանսպորտի ուղեվարձի թանկացման իրենց որոշումը, պատասխանատվության ենթարկել այս օրերին իրենց սանձարձակությամբ աչքի ընկած պաշտոնյաներին, դադարեցնեն ցուցարարների նկատմամբ ռեպրեսիաները և հարթակներ ստեղծեն՝ հասարակության հետ դիալոգի համար՝ ավելի տարողունակ օրակարգով:

Հակառակ պարագայում՝ իրավիճակը վերահսկելու իշախանության ռեսուրսները կարող են սպառվել՝ դրանից բխող հետևանքներով ու իրավիճակի միակ բնութագրիչը կարող է դառնալ երկուստեք բռնությունը, որն ոչ մի լավ բան չի խոստանում մեր պետությանը:

Սուրեն Սուրենյանց