Պենելոպա Կրուզը ծնվել է առևտրականի և վարսահարդարի ընտանիքում, սակայն ձեռք է բերել համաշխարհային անուն: Հմայիչ իսպանուհին, նախկին պարուհին և սրտեր գրավող հոլիվուդյան դերասանուհին շատ սիրավեպեր է ունեցել, որոնք միշտ եղել են քննարկումների առարկա:

Պենելոպան, ինչքան էլ զարմանալի է, կիսատ է թողել միջնակարգ կրթությունը, որպեսզի ամբողջովին նվիրվի բալետին: 10 տարի հաճախել է Իսպանիայի ազգային կոնսերվատորիա, իսկ հետո մեկնել է ԱՄՆ՝ 4 տարի սովորել պարարվեստ: Այնքան էլ հեշտ չի եղել սովորելը.«Պարի դասընթացների ժամանակ ես, կարծես, հաճույքի ազդեցության տակ լինեի: Երկու ժամ ընթացող պարապունքների ժամանակ զգում ես ֆիզիկական ցավ, սակայն ինձ դուր էր գալիս այդ ամենը, ես հիմա էլ մի փոքր կարոտում եմ պարը»,-հիշում է Պենելոպան:

Այնուհանդերձ, նա գերադասեց կինոարվեստը. «Ազատ ժամանակս տրամադրում էի ֆիլմ դիտելուն, և այդ պահերին զգում էի, որ ֆիլմն ինձ համար թմրանյութի պես մի բան է դառնում, նույնիսկ պարելիս փորձում էի ինչ-որ բան բեմադրեի: Ես այդ ժամանակ 11 տարեկան էի, և բոլորին հայտարարում էի, թե ցանկանում եմ դերասանուհի դառնալ, բայց դա կարծես այսպես էր հնչում. «Ես ուզում եմ թռչել Լուսին»,-պատմում է նա:

18 տարեկանում նրան առաջարկում են խաղալ «Հունական լաբիրինթոս» ֆիլմում: Կռուզը փորձում է ամբողջովին նվիրվել աշխատանքին, սակայն վախենում է արդյունքից: Զարմանալի չէ, որ նկարահանումներից հետո նա հայտնվում է հիվանդանոցում՝ նյարդային հյուծում ախտորոշմամբ: Ընդ որում, տարիքի և փորձի հետ հուզմունքը չի անցնում: Հարցազրույցներից մեկում Պենելոպան անկեղծացել է, թե յուրաքանչյուր նկարահանմանն անհանգստանում է ինչպես փոքրիկ աղջիկ. «Ինձ համար ամեն դեր կարծես առաջինը լինի: Ստիպված եմ լինում հանդես գալ այնպիսին, ինչպիսին չեմ եղել երբեք և ինձ մոտ վախ է առաջանում, թե ինձ կազատեն»:

Միայն թե, աշխատանքն ավելին է Պենելոպա Կրուզի համար, քան սովորական նյարդային ցնցում: Դերասանուհին նշում է. «Ես խենթանում եմ իմ աշխատանքի համար, ամեն անգամ, երբ նոր ծրագիր է սկսվում, ինձ թվում է, թե ես գնում եմ առաջին ժամադրության, հասկանում եք, ստամոքսումս ինչ-որ թիթեռնիկներ են թռչում և ես չեմ կարողանում զսպել էմոցիաներս»: Պենելոպա Կռուզի հաջողության պատմությունը չէր ձևավորվի առանց այդ հուզմունքի:

Այսպիսով, Պեի (այսպես են նրան անվանում իր հայրենակիցները) փորձը մեզ սովորեցնում է, որ պետք չէ կենտրոնանալ տղամարդ փնտրելու վրա: Կյանքում շատ հետաքրքրություններ կան, և քանի դեռ հարմար թեկնածու չկա, կարող ես որևէ զվարճալի բանով զբաղվել: Ժամանակը կգա և կհայտնվի այն մեկը, որը կհետաքրքվի այն ամենով, ինչը քեզ է հետաքրքրում. ահա այդպիսի ուշադրության կարժանանաս: