Այն, որ Հայաստանում կառավարող համակարգը կոռումպացված է` գիտեն բոլորը` կոռուպցիայի մեջ թաթախվածներն ու այդ կոռուպցիայի զոհը դառնող քաղաքացիները:

Նույն համոզվածությամբ կարելի է պնդել, որ Հայաստանի պետական մարմինները, այդ թվում` Վերահսկիչ պալատն, ինքնուրույն չեն գործում և առաջնորդվում են ոչ այնքան օրենքով, որքան բրգաձև համակարգի տրամաբանությամբ:

Ըստ այդմ, երբ Իշխան Զաքարյանն Ազգային ժողովի ամբիոնից խրոխտ տոնով բացահայտում էր բյուջետային չարաշահումների ու մսխումների փաստերը, հաստատ հասկանում էր, որ նպաստում է ոչ այնքան արդարության հաստատմանը, այլ առնվազն հրահրում է ներիշխանական նոր ռազբորկա:

Դեռ օֆշորային պատմության օրերին պարզ էր, որ վարչապետի կիպրական հարստությունների մասին տեղեկատվությունն օդից չհայտնվեց, այլ խոսքով` ինչ-որ մարդկանց պետք էր, որպեսզի Տիգրան Սարգսյանի ժպիտի խորքում երևա կոռուպցիոն կնիք:

Վերահսկիչ պալատի բացահայտումները նույն գործընթացի երկրորդ փուլն են. այս անգամ վարչապետը չի կարող բավարարվել դատախազություն դիմելով: Եթե նա չընդունի նետված ձեռնոցը, կարող է հատուցել ոչ միայն աթոռով, այլ նաև քաղաքական ազդեցության լուրջ կորուստով: Իսկ դա նշանակում է` նախապես ընդունել, որ հրաժարվում ես մեծ խաղից, որը տեղի կունենա 2017-18թթ-ին, երբ Սերժ Սարգսյանը պետք է հանձնի իշխանությունը:

Զաքարյանի պասից հմտորեն օգտվեց ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը, ով հին հաշիվներ ունի վարչապետի հետ և արմատական ընդդիմությանը հարիր բառապաշարով նախշեց կառավարությունում նստած «թալանչիներին»:

Տիգրան Սարգսյանն անմիջապես հասկացավ իրեն հասցեագրված մեսիջը ու անցավ հակագրոհի:

«Ես ամբողջությամբ կիսում եմ Ազգային Ժողովի նախագահի այն տեսակետը, որ պետական բյուջեի միջոցները երբևիցե մսխած պաշտոնատար անձինք պետք է կրեն խիստ պատիժ։ Սա առաջինը։

Երկրորդ. Վերահսկիչ պալատը խիստ մասնագիտացված կառույց է, և համաձայն եմ պատգամավորների այն տեսակետին, որ անհրաժեշտ է օրենսդրությամբ հստակ նկարագրել այն կանոնակարգը, թե ինչպես է ներկայացվում Վերահսկիչ պալատի հաշվետվությունն Ազգային Ժողովում։ Վերահսկիչ պալատն իրավունք չունի հանդես գալ քաղաքական հայտարարություններով։ Վերահսկիչ պալատը պարտավոր է ներկայացնել միայն ու միայն մասնագիտական եզրակացություններ, իսկ քաղաքական գնահատականներ տալն Ազգային Ժողովի և գործադիր իշխանության գործառույթն են»— երեկ կառավարության նիստում հայտարարել է վարչապետը։

Ավելին, Սարգսյանը կառավարության անդամներից պահանջել է ներքաշվել ներիշխանական հակադրության մեջ, որի բևեռներից մեկում Հովիկ Աբրահամյանն է:

Ի դեպ, կառավարության ղեկավարն ակնարկում է, որ իրենից առաջ էլ են պետական միջոցներ մսխվել` անուղղակի հիշեցնելով, որ Հովիկ Աբրահամյանն երկար տարիներ եղել է կառավարության երկրորդ մարդը:

Իշխան Զաքարյանն անմիջապես հասկացավ, որ կարող է մեծ խաղում մանրադրամ լինել, հանդես եկավ հայտարարությամբ, փորձեց մեղմել վարչապետի զայրույթը:

Սակայն, ըստ ամենայնի, արդեն ուշ է:

Իշխանության ներսում լուրջ կռիվ է, պետության երկրորդ և երրորդ դեմքերի առճակատումը, կարծես թե, բացահայտ բնույթ ունի:

Բոլորը սպասում են հանգուցալուծման, որը կարող է գալ միայն հանրապետության նախագահի հետ:

Արտերկրում մի թեթև հանգստացած նախագահը քիչ եռանդ չպետք է ծախսի` վիճակը շտկելու համար:

Այլ հարց է, թե որն է վիճակի շտկման նախագահական պատկերացումը` հրդեհի մարումը, թե՞ այրված տան հիմնանորոգումը:

Սուրեն Սուրենյանց