Իրար զրկելու, հարազատ — բարեկամ ուրանալու, հնարավորինս շատ շահույթ կամ գույք ձեռք գցելու միտումը գնալով արմատավորվում է, երբ վստահության վրա հենված հարաբերությունները ի չիք  են դառնում, իսկ  իրավական հարթության վրա վրիպած քաղաքացիները բարոյական հարթությունում մնում են անբարոյականությանը դեմ հանդիման: Այս բողոքը, որ հասցեագրվել է գրեթե բոլոր պատկան ատյաններին, հենց դրա մասին է.

Դիմում եմ Ձեզ խնդրանքով-ակնկալիքով այն մասին, որ ես 1970 թ. Արմենակ Քոչարյանից  գնել եմ ք. Երևանի, Տ. Մեծի 7 հասցեում (Ֆիրդուսի տարածք) գտնվող 20քմ կիսանկուղային տունը, որտեղ ապրում ենք առ այսօր: Երբ սկսվել է սեփականաշնորհման գործընթացը ես բացակայել եմ հանրապետությունից և չեմ մասնակցել այդ գործընթացին: Բնակարանի տերը, որից ես գնել եմ տունը, օգտվելով առիթից, միայնակ կատարել է սեփականաշնորհման գործընթացը, որի մեջ մտել է նաև իմ 20քմ տունը: Մենք մնացել ենք ընդհանուր գրանցման ցուցակում: Տան տիրոջ որդին՝ Աշոտ Քոչարյանը, հոր մահից հետո, դառնալով այդ տարածքի տերը, առիթից օգտվելով, դիմել է Կենտրոն համայնքի անձնագրային բաժին հաշվառումից դուրս հանելու ընտանիքիս և երկրորդ կարգի թոշակառուիս, որտեղ մենք ապրում ենք 43 տարի:

Ունեմ 3 զավակ և անչափահաս երեք թոռ, աղջիկս ամուսնալուծված է, ապրում է ինձ հետ: Նշեմ, որ ներկայումս Տիգրան Մեծի թիվ 7 հասցեն գտնվում է օտարման գոտում և ըստ կադաստրի պետական կոմիտեի 12.04.2013 հարցման պատասխանով նշվում է, որ Տիգրան Մեծի 7 հասցեի սեփականատերն է հանդիսանում «ՍԻԹԻ ՍԵՆԹՐ ԴԻՎԵԼԼ ՓՄԵՆԹ» ՓԲԸ ընկերությունը: Նախկին սեփականատեր՝ Աշոտ Քոչարյանը փոխհատուցումը միայն ինքը ստանալու նպատակով արդեն ինձ և ընտանիքիս՝ անչափահաս թոռներիս, հանել է անձնագրային հաշվառումից՝ մեզ փոխհատուցում չտալու նպատակով, նշեմ, որ նա այլևս գույքի սեփականատերը չէ:

Խնդրում եմ աջակցել, օտարող կազմակերպության և նախկին սեփականատիրոջ անօրինական քայլերի կանխման գործընթացին:

Խնդրում եմ վերականգնել մեր իրավունքները և արդարությունը, այլ պարագայում երկիրը ունենալու է ևս մեկ անօթևան ընտանիք: Երկրում արդեն հարյուրավոր ընտանիքներ են մնացել անօթևան:

Ք. Երևան, Տիգրան Մեծի 7 տան բնակիչ

Սարգիս Խաչատրյանից