Վերահսկիչ պալատի վերջին խայտառակ բացահայտումներից հետո, թվում էր, թե գոնե համապատասխան միջոցներ կձեռնարկվեն երկիրը թալանողների հանդեպ, սակայն, ինչպես սովորաբար լինում է Հայաստանում, սկսվեց ցինիկ բառախաղ, որի ողջ նպատակն է մեղմել կամ ի չիք դարձնել ամենաթողության ու թալանի, երկիրը սնանկացնելու գործընթացում մեղավորների կատարած հանցանքը: Եվ, զարմանալի է, որ պետական այրերը իրար հերթ չտալով սկսեցին զարմանալ կամ պաշտպանել հանցագործներին ու թալանչիներին: Հասարակության մեջ փոխվարչապետ Արմեն Գևորգյանի անունը կապվում է պետական բյուջեի «իրացման»  և ատկատների հետ:

Պատահական չէ, որ նա շտապել է հայտարարել. «Բոլոր այն անձինք, այդ թվում` պաշտոնյաներ, կազմակերպությունների ղեկավարներ, ովքեր մեղավոր են չարաշահումների համար, օրենսդրության և համապատասխան փաստաթղթերի համաձայն պատասխանատվության են ենթարկվում»:

Նրա ելույթը կարելի է անվանել «ունայնության գոռոց», որովհետև այնպիսի տպավորություն ստացվեց, որ մեղավոր են Վերահսկիչ պալատի աշխատակիցները, որոնք բացահայտել են այդ թերությունները և պետական բյուջեի մսխումները, այլ ոչ թե այն կառույցների ղեկավարները, որոնք իրակացրել են այն:

«Չենք կարող համաձայնել այն կարծիքների և գնահատականների հետ, որ բյուջեի կատարման ընթացքում տեղի է ունենում միջոցների լայնածավալ փոշիացում, և բյուջետային հիմնական գործընթացները իրականանում են մասշտաբային կոռուպցիոն դրսևորումներով: Ամենևին հնարավոր չէ հանգել նման գնահատականի նաև Վերահսկիչ պալատի 2012 թ. հաշվետվության տեքստից»,-ահա ինչպես է գնահատել իրավիճակը նա:

Ըստ Գևորգյանի, ոչ մի սարսափելի բան չկա և անհրաժեշտություն չկա քրեօրեն պատժելու մարդկանց, որոնք թալանում են այս փոքրիկ ու աղքատ պետությունը, որը կանգնած է պատերազմի շեմին: Մինչդեռ, Վերահսկիչ պալատի բացահայտումներից հետո, առնվազն պետք է ազատվեին իրենց զբաղեցրած պաշտոնից տասնյակ բարձրաստիճան պաշտոնյաներ և նրանց կատարածի գնահատականը պետք է տրվեր ՀՀ գլխավոր դատախազությունում, բայց նա գտնում է, որ այդ հարցը պետք է լուծվի ոչ թե իրավական հարթությունում, այլ պաշտոնյաների բյուրոկրատական լաբիրինթոսներում: Չնայած շատ պատգամավորներ իրավացիորեն գտնում են, որ առկա են հանցագործություններ, որոնք կարող են մեկնաբանվել քրեական օրենսգրքի առնվազն 15 հոդվածներով՝ իրենց հետ բերելով քրեական պատասխանատվության հիմնավորումներ:

Իհարկե, Արմեն Գևորգյանը ՀՀ ժողովրդի և պետականության հետ ոչ մի ընդհանրություն չունի, բացի նրանից, որ  90-ական թթ-ի սկզբին, երբ վճռվում էր Արցախյան պատերազմի ճակատագիրը, նա՝ որպես հազարավոր հայ երիտասարդներից մեկը, պետք է պաշտպաներ իր հողն հայրենի և ապրեր պատերազմին հատուկ զրկանքներով, սակայն երկրից հեռացած և պատերազմից հետո տաքուկ ու արտոնյալ պաշտոններում հայտնված սույն գործչի հետ է կապված ՀՀ պետական ապարատի ամենախայտառակ ու անհասկանալի անհաջողություններն ու խոշոր գումարների վատման օրինակները:

Հակակարկտային կայանները, որոնք կառուցվեցին վարկերով և ոչ մի արդյունք չտվեցին, մինչդեռ այդ գործընթացը գովերգում էր ու ղեկավարում նույն Արմենչիկ Գևորգյանը: Վերջերս էլ ֆինանսների նախարարության վերստուգիչ վարչությունը ստուգումներ է կատարել ՀՀ չորս մարզերում, որտեղ բացահայտվել են վառելիքի ու ազոտական պարարտանյութի մսխման և անօրինականությունների հսկայակակն չափեր, իսկ ո՞ւր էր տեղական ինքնակառավարման նախարարությունը, որի սրբազան պարտքն է՝ վերահսկել իր ենթակա մարմինների գործունեությունը:

Դատարկվող գյուղեր ու քաղաքներ, համայնքային ավերված ճանապարհներ, պետության ու պետականության նկատմամբ հավատի իսպառ կորուստ, մարզպետարանների պետական ֆինանսական միջոցների անհավասարաչափ ու անհասկանալի վատնումներ ու չարաշահումներ, թույլ ու անպատասխանատու գործունեություն, որը հատուկ է տեղական ինքնակառավարման նախարարությանը: Իսկ ամենասարսափելին, որ այս երկրի համար ոչինչ չարած մարդը Ազգային ժողովի ամբիոնից փորձում է պաշտպանել ու արդարացնել հանցագործներին ու գողերին, որոնք մտել են յուրաքանչյուրիս գրպանը և թալանել են մեր բոլորի ընտանեկան բյուջեն:

Այսպիսի հոգեբանությամբ և կոռուպցիոն ռիսկերի հովանավորությամբ՝ նա հավակնում է ԱԺ-ում կառավարությանը պաշտպանելու շնորհին:

Վոլոդյա Հովհաննիսյան

պատմաբան-հասարակագետ