«Սպառողների աջակցման կենտրոն» կազմակերպությունը, ի նշան գազի թանկցման դեմ բողոքի, կոչ է արել քաղաքացիներին՝ չվճարել վարձավճարները:

Միանգամից ասեմ, որ ես այս մոտեցմանը դեմ եմ՝ բնավ ոչ այն պատճառով, որ գազի գնի թանկացումն արդարացված եմ համարում կամ՝ համարում եմ, որ մեր հայրենակիցները վճարունակ են:

Ուղղակի գործի բերումով՝ հասարակական տրամադրություններին տեղյակ եմ և կարծում եմ, որ պայքարի այս ձևն արդյունավետ չէ:

Վարձավճարների մուծման զանգվածային հրաժարում չի լինելու, իսկ դա բերելու է նրան, որ մի քանի «անհնազանդներ» պատժվելու են. անջատվելու է նրանց գազը:

Ավելին, մի քանի «անհնազանդների» առկայությունը «հարմարվող» մեծամասնության մեջ՝ ոմանց առիթ է տալու հայտարարել, թե հասարակության մեծ մասն ըմբռնումով է մոտենում ստեղծված վիճակին և կառավարության ձեռնարկած քայլերին:

«Սպառողների աջակցման կենտրոնի» նախաձեռնությանն ընդդիմանում եմ նաև փիլիսոփայական հարթության մեջ:

Ես չեմ հասկանում, որ քաղաքական ուժերը բոյկոտում են ընտրությունները՝ կանխավ դրանք համարելով անօրինական: Անհրաժեշտ է ակտիվ մասնակցել գործընթացին՝ դրա որակը բարձրացնելուն միտված հետևողական նախաձեռնություններով:

Նույնը վերաբերում է այս հարցին: Ոչինչ կանխորոշված համարել չի կարելի: Անհրաժեշտ է հասնել նրան, որ գազի գնի հետ կապված գործընթացը թափանցիկ լինի, ստեղծել հասարակական վերահսկողության կոնկրետ մեխանիզմներ:

Այսինքն, կառավարությունը պետք է համոզված լինի, որ իր ցանկացած վրիպում, հասարակության թիկունքում արված յուրաքանչյուր քայլ ստանալու է համարժեք պատասխան՝ հրապարակային ակտիվ գործողությունների, մասնագիտական անալիզների ձևով:

Ասել կուզի՝ պայքարի օրակարգը ճիշտ ձևակերպել է պետք:

Մեր քայլերով պետք է ձևավորենք իրավիճակ, երբ պատկան մարմինների որոշումները հնարավորինս ադեկվատ լինեն իրականությանը, չվնասեն պետությանն ու հասարակությանը:

Իսկ անորակ որոշումները բոյկոտելը՝ նման է հողմաղացների դեմ անիմաստ պայքարի:

Սուրեն Սուրենյանց