Վերջին երկու օրերը հիրավի կարելի է համարել սարգսյանական՝ ի պատիվ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի:

Հանաք մասխարություն չէ՝ օրվա ավարտին Արմավիր հասնել ու գյուղացիներին բավարարող խոստումներ տալ, նրանցից էլ խոստում կորզել, որ մայիսի 28-ին չի փակվելու Սարդարապատ ուղևորվող հանրապետության նախագահի ավտոշարասյան ճանապարհը:

Այս օրն էլ իսկական տոնական ստացվեց վարչապետի համար. նրա կաբինետի ծրագիրն արժանացավ խորհրդարանի հավանությանը:

Մնում է իրականացնել այնքան շեփորահարված մտքի հեղափոխությունը:

Ափսոս, որ սարգսյանական օրերը տեղի են ունենում գազի գների թանկացման համատեքստում:

Այսօր հայտնի է դարձել, թե ինչքան ենք վճարելու գազի և էլեկտրաէներգիայի դիմաց. գազի համար վճարելու ենք 156 դրամ՝ 1000 խորանարդ մետրի համար, էլեկտրաէներգիայի սակագինը կբարձրանա 7-8 դրամով:

Շատ է սա, թե՞ քիչ:

Շուրջ 40% աղքատություն և կայուն եկամուտներ ունեցող հասարակության համար, իհարկե՛ շատ է, մանավանդ որ՝ գազի և էլեկտրաէներգիայի գների բարձրացմանը հաջորդելու է առաջին անհրաժեշտության ապրանքների գների աճը:

Այս ամենի ֆոնին՝ անհասկանալի է, թե՞ ինչ է քննարկելու այսօր ԱԺ-ն՝ ժամը 18:30-ին, այն էլ՝ դռնփակ ռեժիմով:

Ինչո՞ւ են մեր օրենսդիրներն որոշել գազի գնի հարցը քննարկել՝ հասարակությունից, մասնագիտական խմբերից ու քաղաքացիական նախաձեռնություններից ծածուկ:

Արդյո՞ք գազի թանկացման պատմությունն ունի այնքան մեծ ստվեր, որի բացահայտումն այդքան սարսափեցնում է իշխանությանը, թե՞ հայտարարված թանկացումներն ոչ թե աղետի վերջն են, այլ ընդամենը սկիզբը, ու ճշմարտության ողջ բացահայտումը կարող է հասարակական հուզումների պատճառ դառնալ:

Հնարավոր է, որ այդ դռնփակ քննարկումների ժամանակ վարչապետը վերջապես խոսելու է գազի գնի սուբսիդավորման մեխանիզմների մասին ու պարզվելու է, որ էդ բարդ ու ժողովրդի համար անհասկանալի բառի տակ քողարկվում է իսկական հարկային տեռոր: Ասել կուզի՝ գազի գնի սուբսիդավորումը տեղի է ունենալու հարկային բեռի էական ավելացման հետևանքով, ուրեմն՝ կստացվի, որ իմ կամ մյուսի գրպանից վերցված փողի հաշվին է գործադիրը պլանավորում սուբսիդավորումը:

Սրանք միայն ենթադրություններ են, սակայն դրանք տեղ ունեն, քանի որ, այս իրավիճակում, գաղտնիությունից մի տեսակ դավադրության հոտ է փչում:

Ժողովուրդը նեղվում է ոչ միայն գների թանկացումից, այլ նաև՝ անորոշությունից:

Այս համատեքստում՝ երիցս ճիշտ է ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպան Ջոն Հեֆերնը, երբ կարևորում է գազի թանկացման գործընթացի թափանցիկությունը:

Մարդիկ պետք է իմանան, թե ինչի՞ արդյունքում թանկացավ գազը, որտե՞ղ էր մերոնց մեղքը կամ՝ ռուսների թելադրանքը:

Արդյո՞ք արվել է անհրաժեշտ ամեն բան, որպեսզի գոնե առաջիկա տարիներին կանխվեն նոր թանկացումները:

Խորհրդարանական ֆորմատը հենց այս հարցերի պատասխանը պետք է տար՝ տեսախցիկներից ու ժողովրդից թաքնվելու փոխարեն

Սուրեն Սուրենյանց