Ես երբեք Գագիկ Ծառուկյանից չեմ լսել, որ ԲՀԿ-ն պատրաստվում է ընդդիմություն դառնալ: Առավել ևս, չեմ լսել, որ ինքը կամ իր կուսակցությունը պատրաստվում են առանցքային դեր ունենալ բուրժուա-դեմոկրատական ինչ-որ հեղափոխության մեջ:

Ճշմարտությունն այն է, որ վերջին ամիսներին Ծառուկյանի փոխարեն` ոմանք սկսել էին նրան ինչ-որ դերակատարություններ վերապահել, ԲՀԿ-ի համար կարգավիճակներ հորինել, եղած-չեղածում քաղաքական ենթատեքստեր հորինել:

Ես միշտ ասել եմ, որ ՀՀԿ-ն ու ԲՀԿ-ն ընդհանրություն ունեն` արժեհամակարգի, քաղաքական վարքագծի, կադրերի բարքերի ու ապրելակերպի իմաստով:

Հիմա էլ եմ կրկնում: Ու եթե մեկ-երկու հարցում եղել են տարաձայնություններ, ապա դրանից չէր կարելի հեռուն գնացող հայտարարություններ անել:

Այս համատեքստում` շատ բնական և օրինաչափ եմ համարում այն հայտարարությունը, որ երկ լսել ենք Ծառուկյանից:

«Ո՛չ, ԲՀԿ—ն ընդդիմություն չի կարող դառնալ: Ինչպե՞ս կարող է ԲՀԿ—ն ընդդիմություն լինել: ԲՀԿ—ն կարող  է կողմնակից լինել այն ամենին, ինչը օգուտ է երկրին և ժողովրդին: Ես միշտ ասել եմ, որ քաղաքականության մեջ մտել եմ ոչ թե  անձնական շահի համար, քծնանքի, այլ երկրի հզորացման, զարգացման համար»,-ասել է ԲՀԿ նախագահը:

Հավատացեք` ԲՀԿ-ի նախագահն արդարանալու խնդիր չունի, որովհետև նա երբեք էլ չի ասել, որ ընդդիմություն են` երեկվա նրա հայտարարությունը սկզբունքից շեղում համարելու համար: Նույնիսկ շնորհակալ պետք է լինել Ծառուկյանին` անկեղծության համար:

Երեկ առնվազն ծիծաղելի էին ՀԱԿ-ի գործիչների` այս լակոնիկ հայտարարությանը տված գնահատականները: Տպավարությունն այնպիսին էր, որ նրանք Ծառուկյանից ավելի լավ գիտեն նրա ուզածն ու հանրությանը ճգնում էին ապացուցել, որ մեր Գագիկն իշխանությունից պոկվում է:

Իրականում` ՀԱԿ-ի գործիչները մի քիչ ավելի վաղ են կտրվել իրականությունից և պետք է զարմանալ` ոչ թե նրանց այսօրվա ոչ ադեկվատ վարքագծից, այլ` այն փաստից, որ երկու տարի առաջ Ազատության հրապարակը` հաստատուն կանգնած քաղաքացիներով, զոհաբերվեց «քաղաքագիտական վերլուծությանը»:

«Քաղաքագիտական վերլուծությունը» չի աշխատել, իր կանխատսումներում Լևոն Տեր-Պետրոսյանը սխալվել է: Մարդ է, պատահում է, կարևորը` սխալը հասկանալն է, ժամանակին կանգ առնելը:

Դա է, որ ՀԱԿ-ի ղեկավարների մոտ ակնհայտորեն չի ստացվում:

Նրանց մարդկայնորեն կարելի է հասկանալ. ՀԱԿ-ը կորցրել է գրեթե ամեն բան` հասարակության աջակցությունը, իր շարքերի ստվար մասին և որ ամենակարևորն է` հեռանկարի ռեսուրսը:

Կոնգրեսի մարտավարությունը կառուցվում է առաջին նախագահի անսխալականության, քաղաքագիտական հանճարի անվրեպության թեզերի վրա:

Խոստովանել, որ գոնե մի դրվագում «պապին» սխալվել է` կնշանակի կորցնել ՀԱԿ-ի խորհրդավորւթյան, քաղաքական հմայքի վերջին փշուրները:

ՀԱԿ-ը ողբերգություն է ապրում` հար և նման միակողմանի սիրող ու մերժված սիրահարին, նման այն փաստաբանին, որի ծառայություններից հրաժարվել է նրա հասրուստ հաճախորդը:

Դրա համար եմ ասում` այս պահին պետք չէ գերագնահատել Կոնգրեսի գործիչների հայտարարությունների քաղաքական լրջությունը, մեծ կշիռ տալ դրանց, դրանց հենքով` հեռուն գնացող դատողություններ անել:

Էմոցիաները կանցնեն, կրքերը կհանդարտվեն: Հուսանք, որ այդ ժամանակ կլսենք ավելի ռացիոնալ, սառը, պրագմատիկ գնահատականներ:

Մի ուրիշ ճանապարհ էլ կա, որով իսկապես չէի ուզենա, որ ՀԱԿ-ը գնա:

Դա քաղաքական անմեղսունակության ճանապարհն է, ասենք` ինքզինքն ու բոլորին համոզելը, որ իրական ընդդիմությունն` այլընտրանք լինելն է: Այս ճանապարհի վերջն այն է լինելու, որ Տեր-Պետրոսյանի թիմն իրեն ևս այլընտրանք հայտարարի և օրվա մի կեսին` ԲՀԿ-ի հետ, քննադատի իշխանությանը, օրվա մյուս կեսին կայքերով կամ հեռուստաէկրանից արձանագրի իրական միասնությունը`«Փարավոնի» ճոխ սեղանների շուրջ, Ծառուկյանի թամադայությամբ, «նախագահ ջանին» ձոնված կենացներով:

Անձնական ողբերգություն է ապրում նաև Վարդան Օսկանյանը, որը կարծում էր, թե եթե ինքը Սերժի հետ խնդիրներ ունի` ԲՀԿ-ն ընդդիմադիր պետք է լինի իշխանությանը:

Ի դեպ, խոհրդանշական է, որ Ծառուկյանի համար ամենակարևոր օրը` Օսկանյանը նրա կողքին չէր, «հարզատ տուն» հիշեցնող Ամերիկայում էր:

Դա այս երկու գործիչների բաժանման սկիզբն ազդարարող խորհրդանշական էպիզոդ է:

Նոր, միամգամայն նոր «խաղ» է սկսվում, որում շատերը տեղ ունեն, այդ թվում` Ծառուկյանը, ԲՀԿ-ն:

Խաղի տարածքը բավականին մեծ է` շատերին կտեղավորի, սակայն` միևնույն ժամանակ` բավականին սահմանափակ` իր տարածքում ԱԳ նախկին նախարարին ապաստանելու համար:

Սուրեն Սուրենյանց