Երեկ «Առաքելություն» կուսակցությունն, որն, ըստ պաշտոնական տվյալների, ամենաքիչ քվեներն էր ստացել Երևանի ավագանու ընտրություններում, կոչ է արել ԲՀԿ կուսակցությանն ու «Բարև Երևան» դաշինքին` հրաժարվել նորընտիր ավագանու մանդատներից:

Երիտասարդ քաղաքական գործիչներն ավագանի անցած և չանցած ընդդիմադիր ուժերին առաջարկում են նաև ընդհանուր հանրահավաք անցկացնել:

«Ի՞նչ անել» հարցի պատասխանը հստակ ձևակերպված չէ, սակայն ենթադրվում է, որ ընդդիմությունը պետք է հրաժարվի մաս կազմել համակարգից ու Երևանի փողոցներում և հրապարակներում անցկացնի բողոքի զանգվածային ակցիաներ:

Արտաքուստ գրավիչ, ես կասեի նույնիսկ` հրապուրիչ առաջարկ է:

Բանն այն է, սակայն, որ այս առաջարկն ոչ էֆեկտիվ է` քաղաքական առումով, և անիրագործելի` իրական կյանքում:

Նախ, ո՞վ ասաց, որ ԲՀԿ-ն ընդդիմադիր ուժ է և պատրաստ է դահլիճային կոմֆորտը փոխարինել փողոցով` դրանից բխող հետևանքներով:

Երկրորդ, ի՞նչ տրամաբանություն կա պինդ պահել խորհրդարանական մանդատները, բայց հրաժարվել` քաղաքայինից` այն դեպքում, երբ ԱԺ-ն, ոչ թե` ավագանին է քաղաքական մարմին:

Ի դեպ, նման նախադեպ ունենք. ՀԱԿ-ը դեռևս գործող ավագանիում հրաժարվել էր մանդատներից ու դա արել էր շատ ավելի հեղափոխական միջավայրում: Այդ քայլի քաղաքական էֆեկտը հավասար էր զրոյի, ավելին` քաղաքային հանրապետական իշխանությունն ազատվեց ընդդիմություն կոչվող գլխացվանքից և դարձավ ավելի անվերահսկելի:

Երրորդ, քաղաքականության մեջ մասնակցային ձևն ավելի արդյունավետ է, քան` բոյկոտը, մանավանդ որ` երկրում ակնհայտորեն հեղափոխական վիճակ չկա:

Ավելորդ չէ հիշեցնել, որ ԱԺՄ-ի պատգամավորների բոյկոտը 1996-1997թթ-ին և «Արդարություն» դաշինքի պատգամավորներինը`2004-2005թթ-ին, որևէ տեսանելի քաղաքական արդյունքի չեն բերել: Եվ դա այն դեպքում, որ փողոցն անհամեմատ ակտիվ է եղել:

Չորրորդ, պետք է պատասխանատվություն ունենալ ընտրողների առաջ, ովքեր կոնկրետ խնդիր լուծելու համար՝ քեզ վստահության քվե են տվել: Ընտրողը մեղավոր չէ, որ ընտրությունները կեղծել են, և դու չես կարողացել ավելի մեծ ներկայություն ապահովել ավագանիում: Ընտրողն ակնկալում է, որ դու ավագանիում լուծում պետք է տաս իր խնդիրներին, լավ` գոնե դրանք լսելի դարձնես:

Ըստ ամենայնի` ԲՀԿ-ն և «Բարև Երևանը» չեն էլ քննարկի հնչած առաջարկը, որովհետև մասնակցության մարտավարության կողմնակից են:

«Առաքելություն» կուսակցության անունն իսկ հուշում է, որ այն նոր հայտ է քաղաքական դաշտում, հետևաբար` լավ կլինի, որ քաղաքական այս ուժը շեշտը դնի` ոչ թե հնացած և չաշխատող մարտավարության վրա, այլ առաջարկի լուծումներ` որակապես նոր ընդդիմության ձևավորման ուղղությամբ:

Այ, դա Հայաստանին պետք է` հաստատ:

Սուրեն Սուրենյանց