Երևանի ավագանու ավարտված քարոզարշավը բովանդազուրկ ստացվեց բոլոր առումներով:

Ծրագրային առումով` շատ քիչ նոր բան լսեցինք, կուսակցական առաջնորդները կրկնվում էին` հանդիպումից-հանդիպում ձանձրացնելով ընտրողներին:

Ընտրարշավն իրականացվեց հին ու ծանոթ գործիքների միջոցով. կրեատիվ ոչ մի բան, ոչ մի նորարություն:

Քաղաքական ուժերը տևական մի շրջան վիճում էին անհեթեթ խնդրի շուրջ: Քաղաքական են, թե՞ համայնքային այս ընտրությունները:

Հարցադրումն ինքնին արհեստական է, երկընտրանքը` հորինվածք:

Ցանկացած ընտրություն քաղաքական է, մանավանդ` կուսակցությունների մասնակցությամբ, համամասնական ընտրակարգով:

Բայց, տվյալ դեպքում, ընտրությունը նաև քաղաքային նշանակություն ունի, որովհետև չի կարելի ամեն ինչ այնքան պարզունակացնել, որ Երևանի քաղաքապետարանի նման կարևոր կառույցը համարել բացառապես մի հարթակ, որն որևէ կուսակցության համար ելակետային առավելություն է ապահովելու 2017-2018թթ-ի խորհրդարանական և նախագահական ընտրությունների համատեքստում:

Կարճ ասած` Երևանի քաղաքապետը կարևոր քաղաքական դերակատար է, որը նաև պետք է զբաղվի քաղաքային տնտեսության ամենօրյա ղեկավարմամբ:

Անիմաստ վեճերի փոխարեն` ավելի ցանկալի կլիներ, որպեսզի տեղեկանայինք պոտենցիալ քաղաքապետացուների զարգացման ծրագրերին, կառավարման որակի բարձրացման նրանց նախաձեռնություններին, քաղաքապետարան-հասարակություն արդյունավետ համագործակցության յուրովի պատկերացումներին:

Համապարփակ ծրագրեր չներկայացվեցին, բայց կիսատ-պռատ ինչ-որ բան ասվեց:

Օրնակ, ՀՀԿ-ի և ՕԵԿ-ի թեկնածուները շարունակ խոստանում էին պարբերաբար հաշվետու լինել ընտրոողներին, սակայն այդպես էլ չմատնանշեցին այդ հաշվետվության կոնկրետ մեխանիզմները:

«Բարև Երևան» դաշինքի հնչեցրած երկու առաջարկություններ կարող են քաղաքային իշխանության մոտ ձևավորել պատասխանատվության ինստիտուտը:

Մասնավորապես, առաջարկվում է որևէ հեռուստաընկերության կամ քաղաքապետարանի կայքի միջոցով կազմակերպել ավագանու նիստերի օնլայն հեռարձակում:

Մի փոքր ավելի բարդ է մյուս առաջարկը` ներդնել քաղաքային հանրաքվեի ինստիտուտ:

Սա, անշուշտ, դրական է և կնպաստի նրան, որ ընտրողներն ուղղակիորեն, գոնե պարբերաբար, մասնակից դառնան մայրաքաղաքի կառավարմանը: Բարդությունն այն է, որ այս առաջարկը կենսագործելու համար անհրաժեշտ են օրենսդրական, նույնիսկ` սահմանադրական փոփոխություններ, որոնց հազիվ թե գնա Հայաստանի գործող իշխանությունը:

Միանգամայն ընդունելի է ՀՅԴ-ի առաջարկը, որը ենթադրում է քաղաքային ավագանիում վերստուգիչ լուրջ գործառույթների տրամադրում ընդդիմությանը: Նման մոտեցում օրենսդրորեն ամրագրված է մի շարք եվրոպական քաղաքների կառավարման համակարգում:

Այս ընտրություններում դրական էր նաև այն, որ թեկնածուները մեծ տեղ էին հատկացրել նաև բնապահպանական խնդիրներին: Օրինակ, ՀԱԿ-ի թեկնածու Վահագն Խաչատրյանը քանիցս հայտարարեց, որ իր՝ առաջին որոշումով, կարգելի ծառեր կտրել մայրաքաղաքում:

Մի խոսքով` գլոբալ առումով, տափակ ընտրարշավ էր, սակայն հետաքրքիր գաղափարներ հնչեցրել են գրեթե բոլոր թեկնածուները: Կարևորն այն է, որ դրանք չանտեսվեն հաղթող թիմի կողմից:

Սուրեն Սուրենյանց