Մի օրինաչափություն նկատե՞լ եք՝ երբ պաշտոնյաները պրոբլեմներ են ունենում, նրանք մի տեսակ հումանիստ են դառնում, գիտակցում են, որ բացի սահմանադրական պարտականություններից ու լիազորություններից՝ իրենք նաև հասարակական առաքելություն, գործառույթ ունեն:

Ներիշխանական հակասություների մասին մի քանի առիթով գրել եմ՝ արձանագրելով, որ նախագահական ընտրություններից և վարչապետի պաշտոնում Տիգրան Սարգսյանի վերանշանակումից հետո՝ իշխանության բուրգում էապես թուլացել են խորհրդարանի նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի դիրքերը:

Վերջինս, ըստ էության, մեկուսացված է Երևանի ավագանու ընտրությունների գործընթացից:

Թերևս, նաև պարապությունը պարպելու նպատակով՝ Արգամիչն երեկ Եռաբլուրում ծառատունկ էր կազմակերպել՝ Երիտասարդական խորհրդարանի անդամների մասնակցությամբ:

Ծառերը տնկելուց հետո՝ ԱԺ նախագահը լրագրողների մի քանի հարցերի է պատասխանել:

Իբրև թե իշխանության միասնականության մասին է խոսել, սակայն տողատակում հասկացրել է, որ «վերևում» հակասություններ կան:

Լակոնիկ այս հարցազրույցում խորհրդարանի խոսնակն առնվազն երկու դրվագում հակադրվել է ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանի օրերս հնչեցրած գնահատականներին:

Եթե ոստիկանապետն, անդրադառնալով Գյումրիի դեպքերին, խոսել է կոնկրետ կլանների մասին՝ չշրջանցելով նաև նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանին, ապա պարոն Աբրահամյանն երեկ ասել է. «Եվ ընդհանրապես, Վարդան Ղուկասյանը, որ աշխատել է քաղաքապետ, Դուք գիտեք, որ քաղաքապետ ընտրվում է, չի նշանակվում, և գյումրեցիներն են ընտրել, ինքը վատ չի աշխատել, եկեղեցիներ է կառուցել, գեղեցիկ քաղաքապետարանի շենք է կառուցել և համոզված եմ, որ Վարդանը Ղուկասյանը վատ չի աշխատել»:

Հաջորդ նախադասության մեջ Հովիկ Աբրահամյանը կասկածի տակ է դրել ոստիկանապետի այն պնդումը, թե Գյումրիի դեպքերի հետ կապված՝ իր տեղակալին զանգել են ԱԺ պատգամավորներ՝ միջնորդական առաքելությամբ:

«Չեմ կարծում, որ նման պատգամավորներ կլինեն»,- կարճ կոնկրետ կապել է ԱԺ նախագահը:

Հովիկ Աբրահամյանի նեղսրտության պատճառն ինքնին հասկանալի է. ոստիկանության կոնկրետ գործողությունների թիրախ են դառնում իր մերձավորները: Գյումրիի երկու կլաններում էլ ԱԺ նախագահը հարազատներ ունի:

Գաղտնիք չէ, որ Վարդանիկի քաղաքական տանիքը տարիներ շարունակ եղել է հենց պարոն Աբրահամյանը:

Նրա համար օտար մարդ չէ նաև Մարտունիկ Գրիգորյանը, որը պետության երկրորդ դեմքի խնամու՝ Գագիկ Ծառուկայանի մերձավոր շրջապատից է:

Սրան գումարեք նաև շրջանառվող ասեկոսեներն այն մասին, որ օրերս՝ մի շարք քրեական հեղինակությունների հետ միասին, ոստիկանություն բերման է ենթարկվել նաև Աբրահամյանի փեսան:

Հովիկ Աբրահամյանը նյարդանանալու այլ պատճառ էլ ունի. նա, ոչ առանց հիմքերի, մտածում է, որ Հանրապետականի ջահելները չեն սահմանափակվի միայն Տարոնի «գեղեցիկ» ընտրարաշավը կազմակերպելով: Ավելի ստույգ, այդ ընտրարաշավի հաջող կազմակերպումն էապես կբացի ջահելների ախորժակը, և նրանք իշխանության ավելի մեծ փայի վրա աչք կդնեն:

Իսկ իշխանություն կոչվող կերակրատաշտը սահմանափակ հնարավորություններ ունի. եթե ոմանց ախորժակը բացվում է, մյուսները պետք է դիետայի անցնեն:

Սուրեն Սուրենյանց