Մամուլում պատեհ կամ անպատեհ քննադատում են հայոց բանակն ու նրա բարձրաստիճան սպաներին առանց լուրջ ու համակողմանի վերլուծության, որովհետև չեն պատկերացնում բանակի խնդիրներն ու գործընթացները և հասարակության ազդեցության աստիճանն այդ ոլորտում:

1994 թվականից ցայսօր նորաստեղծ հայոց բանակը հերոսաբար ու նվիրվածությամբ ինքնազոհողությամբ ու գիտակցորեն պաշտպանել ու պաշտպանում է մեր պետության սահմաններն ու ժողովրդի գոյության իրավունքը:

Հայ-ադրբեջանական սահմանի շփման ողջ երկայնքով բանակը փայլուն է կատարում իր առջև դրված խնդիրները և թելադրում է իր կամքը հակառակորդին:

Քննադատության սիրահարներին հիշեցնում եմ, որ  եթե Հայաստանի պաշտպանության բյուջեն կազմում է տարեկան 400 մլն դոլար, ապա միայն 2012թվականին Բաքվի ռազմական ծախսերը կազմել են 1մլրդ 770 մլն դոլար:

Ադրբեջանն այսօր իր 9մլն ազգաբնակչությունից ունի մոտ 1մլն պահեստազորային և հնարավորություն միանգամից զենքի տակ կոչելու 500.000 զինծառայող: Հայաստանի հնարավորությունները մի քանի անգամ պակաս են դրանից: Անգամ այդպիսի հարաբերությամբ Ադրբեջանն այսօր չի կարող հաղթել հայոց բանակին:

Բանակը քննադատել սիրողներին, բերեմ մի քանի օրինակներ, որպեսզի նրանք պատկերացում կազմեն, թե ինչպիսի հսկայական հայրենասիրական դաստիարակչական աշխատանք է կատարվում, որն ապահովում է մեր բանակի բարձր մարտունակությունը:

Բանակ զորակոչված զինծառայողների մոտավորապես 10 %-ն անգրագետ են, ևս 30 — 40%-ը չունեն միջնակարգ կրթություն, և նման պայմաններում հասկանալի է, թե ինչ հսկայական ջանքեր են պահանջվում բանակի սպաներից, որպեսզի կարճ ժամանակում պատրաստեն զինվորական ու ազգային հոգեբանությամբ դաստիարակված զինվորներ:

Հասարակությունը պահանջում է բանակից կատարելություն, սակայն ինչո՞ւ այդ նույն հասարակությունը՝ իր պարտքի սահմաններում չի նախապատրաստում իր միակ պաշտպանին՝ հայոց բանակի զինվորին: Այսօր հաճախ կարելի հանդիպել ոչ հարիր պիտակներ բանակի սպաների հասցեին: Օրուգիշեր սահմաններում և զորանոցներում ծառայող հայոց բանակի սպաների աշխատուժի արժեքն այսօր ամենացածրն է գնահատվում մեր պետության և հասարակության կողմից:

Վերջին երեք տարիների ընթացքում, բուռն գնաճի պայմաններում,  սպաների աշխատավարձը ոչ մի լումայով չի ավելացել: Այնպիսի տպավորություն է, որ հայրենիքի պաշտպանությունը միայն բանակի խնդիրն է:

Բանակն այսօր կարողանում է իր խնդիրները լուծել, որովհետև հայոց բանակը համալրված է մարտական գործողությունների մասնակից փայլուն բարձրագույն ու ավագ սպայակազմով, բանիմաց ու հայրենասեր կրտսեր սպաներով ու հայրենանվեր ու ազգապաշտ զինվորներով:

Ճիշտ է, կան ընթացիկ և ցավալի շատ թերություններ ու բացթողումներ, որոնք հաճախ հանգեցնում են տխուր ու ցավալի միջադեպերի ու պատահարների, սակայն մենք պաշտպանված ենք և ունենք այն  բանակը, որին արժանի ենք:

Բավական է մեկ օր անցկացնել Աղոթարանի կամ Օմարի դիրքերում, Հորադիզի կամ Եղնիկների խրամատներում, և հավատացնում եմ բանակին կնայեք հարազատի աչքերով: Եթե ուզում ենք իրապաես պաշտպանված լինել, պետք է ողջ ժողովրդով պահենք մեր բանակը, փառաբանենք հայ զինվորին, մեծարենք հայ սպային և պահանջենք նրանից ազնիվ ու հայրենանվեր ծառայություն:

Բրիտանացի փորձագետները գնահատելով Հայաստանի և Ադրբեջանի բանակների մարտունակության աստիճանը պարզել են, որ Հայաստանի ԶՈւ-ն ավելի մարտունակ են:

Վոլոդյա Հովհաննիսյան

Պահեստի գնդապետ, Արցախյան ազատամարտի մասնակից,

պատմաբան-հասարակագետ, պատմական գիտությունների թեկնածու