«Վարկածի տաղավարում» նոր հաղորդաշարը խոստանում է հետաքրքիր հանդիպումներ հայտնի պետական քաղաքական-հասարակական գործիչների, արվեստագետների, մտավորականների հետ. մարդկանց, որոնք ասելիք ունեն.

Այսօր «Վարկածի տաղավարում»-ի առաջին հյուրն է ՀՀ նախագահի նախկին թեկնածու Անդրեաս Ղուկասյանը.

— Ժիրայր Սեֆիլյանը «Վարկած» ակումբում նշեց, որ «Նախախորհրդարանը» սկսում է ազգային – ազատագրական պայքար, որովհետև, ըստ նրա, ժամանակ չկա սպասելու, արտագաղթի տեմպերը շատ մեծ են, և նախաձեռնությունը պետք է վերցնել իրենց ձեռքը: Դուք շարունակաբար խոսել եք քաղաքացիական անհնազանդության անհրաժեշտության մասին: Արդյո՞ք Ձեր և պարոն Սեֆիլյանի մոտեցումները համընկնում են: Եթե ոչ, ո՞րն է տարբերությունը:

-Միանշանակ այն դրդապատճառները, որոնք ինձ և Ժիրայրին դրդում են ակտիվացնել քաղաքական գործունեությունը, դա մեր երկրում սոցիալական և քաղաքական իրադրությունն է, որ ստեղծվել է 2012 թվականի Ազգային ժողովի ընտրություններից հետո, և ողջ հանրությանը պարզ դարձավ, որ Հանրապետական կուսակցությունը վերարտադրվում է վերարտադրվում է իր բոլոր բացասական հատկություններով, և մարդիկ այլևս հեռանկար չեն տեսնում Հայաստանում. սա է արտագաղթի հիմնական պատճառը: Մարդիկ կորցնում են հույսը, որ Հայաստանը երբևիցե կլինի իրավական պետություն, կլինի օրենքի գերակայության սկզբունքի պետություն: Մենք պետք է կարճ ժամանակում կարողանանք հակադրվել այս իրադրությանը:
Ինչ վերաբերում է՝ համընկնո՞ւմ են մեր ճանապարհային քարտեզները, թե՞ ոչ, ապա հիմնականում, բնականաբար, համընկնում են, որովհետև տեսնում ենք, որ անհրաժեշտ են ժողովրդի ուղիղ իշխանության դրսևորումներ: Երբ ներկայացուցչական մարմինները գտնվում են հակասահմանադրական քաղաքական ուժերի կամ հանցավոր կազմակերպված խմբերի վերհսկողության տակ, բնականաբար, ժողովուրդն ունի մի այլընտրանք ՝ դա իշխանության ուղիղ դրսևորման միջոցով փորձել ազատել ներկայացուցչական մարմինները անօրինական տարրերից:

-Ընդդիմության առանցքային ուժերը, կարծես թե, դեմ են քաղաքական պայքարը համակարգի տրամաբանությունից դուրս տանելուն: Իհարկե, այդ մասին, չի հայտարարվում, սակայն գիտենք, որ Հայաստանում կան հաստատված խաղի կանոններ. հանրության կողմից տիտղոսակիր, կամ՝ ընդդմադիր ճանաչված ուժերը գնում են այդ խաղի կանոններով. մասնակցել հերթական ընտրություններին, որոշակի խաղի կանոններ, արդյունքների բողքոքարկում և հետընտրական պրոցեսներ: Ինչպե՞ս եք դուք պատկերացնում քաղաքացիական անհնազանդությունն այս պարագայում, քանի որ բողոքավոր էլեկտորատը այս կամ այն քաղաքական ուժին է հարում, կամ սպասում է լիդերների խոսքին:

-Մայիսի 5-ին ավարտվելու է Հայաստանում իշխանությունների ձևավորման ցիկլը, այդ էլեկտորատի տարբեր խմբերը կանգնելու են փաստի առաջ, որովհետև կուսակցություններն ավանդական քաղաքական պայքարի ճանապարհով որևէ բան փոխել երկրում չկարողացան: Ինչո՞ւ չկարողացան: Մեր ժողովուրդը կողմնակից է քրեաօլիգարխիկ համակարգի՞ն, ժողովուրդը քվեարկո՞ւմ է այն քաղաքական ուժերին, որոնք ակնհայտորեն հովանավորում են մեր երկրում կոռոպցիոն հանցագործությունները: Հանրությունը տեսնում է այդ ամենը, և հանրությունը չի կարող քվեարկել այդ կուսակցության օգտին, որն այդ բոլոր երևույթների կրողն է: Ակնհայտ է, որ ունենք շինծու ընտրություններ, և ակնհայտ է, որ կուսակցություններն իրենց ավանդական եղանակներով որևէ բան փոխել չեն կարող, որովհետև Հայաստանում գործում է ոչ թե ժողովրդավարության, այլ մեծամասնության իշխանության մոդել:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում