Երեկ Հայաստանում ինագուրացիաների օր էր՝ մեկը պաշտոնական, մյուսը՝ թատերականացված: Ուզում եմ ասել, որ ոչ ոք Երևանու ավագանու ընտրություններով զբաղվելու, առավել ևս՝ քարոզարշավ անելու ոչ ժամանակ ուներ, ոչ էլ՝ զահլա: ՀՀԿ և ՕԵԿ ղեկավարությունները իրենց ներկան ստացան Սերժ Սարգսյանի ինագուրացիային, հետո էլ ժամերով այդ առիթը նշեցին «Փարվանա» ռեստորանաում:

Դե Րաֆֆու կողմնակիցներն էլ Ազատության հրապարակը վերածել էին մի իսկական թատերական բեմի: Մյուս քաղաքական ուժերն էլ, որ հավակնում են քաղաքային իշխանությանը, դիտորդի կարգավիճակով թամաշա էին անում, հետևում էին իրադարձություններին, որոնք տրագիկոմիկ ժանրից են:

Սակայն երեկ տեղի ունեցան իրադարձություններ, որոնք ուղղակիորեն կապ ունեն Երևանի ավագանու ընտրությունների հետ: Քարոզչության հետ կապ չունեն, ծրագրային ասելիքի հետ՝ նույնպես, բայց այդ իրադարձությունները գործընթաց են նախանշում, կամ էլ բացահայտում են իրողություններ:

Երեկ, ոստիկանության և ցուցարարների բախումների ժամանակ կոտրվել է ավագանու ընտրություններում «Բարև Երևան» դաշինքի նախընտրական ցուցակի թիվ 1  Արմեն Մարտիրոսյանի քիթը: Նրա կուսակիցները մեղադրում են ոստիկանությանը: Ոստիկանությունը իր հերթին պնդում է, որ Արմենը չի կատարել իրենց օրինական պահանջը, ու նրա դեմ վարչական վարույթ է հարուցվել: Այս փոխադարձ մեղադրանքներն ինձ քիչ են հետաքրքրում:

Ւնձ մեկ այլ բան է մտահոգում. դա այն է, որ մեզանում ձևավորվում է տխուր մի ավանդույթ: Նախագահական ընտրությունների ժամանակ կրակում են նախագահի թեկնածու Պարույր Հայրիկյանի վրա, երեկ ծեծում են քաղաքապետի թեկնածուի: Սրանք իրադարձություններ են, որոնք կարող են ստվերել ընտրական գործընթացն ուզածդ երկրում:

Մերոնք, առաջին հերթին՝ իշխանությունները, չեն հասկացել, որ ընտրության լեգիտիմությունը միայն քվեարկության օրով չի որոշվում: Դիտարկվում է ողջ գործընթացը՝ իր մանր ու մեծ, երևացող ու չերևացող դետալներով:

Երբեք լիարժեք լեգիտիմ չեն կարող համարվել ընտրությունները, եթե դրանց նախորդում են թեկնածուներից մեկի վրա արձակված կրակոցները կամ բռնությունը թեկնածուներից մյուսի հանդեպ:

Երեկ տեղի ունեցած ևս մեկ թեմա անուղղակիորեն առնչվում է Երևանի ավագանու ընտրությունների հետ: Ա1+ հեռուստաընկերությունը տեսանկարահանել էր ԱԺ պատգամավորներ Սամվել Ալեքսանյանին և Հեղինեն Բիշարյանին, որոնք թևանցուկ իջնում էին Մարզահմերգայինի աստիճաններով՝ նախագահի ինագուրացիայից հետո: Սամվելը, տեսանյութում, ժպտալով ասում է, որ իրենք եկեղեցով քույր-եղբայր են դարձել: Հեղինեն էլ թե՝ Սամոն ՕԵԿ է մտնելու և ավագանու ընտություններում իրենց թեկնածուին է սատարելու: Ալեքսանյանը հերքում է՝ մի քանի անգամ կրկնելով, որ ինքն աշխատելու է Տարոն Մարգարյանի համար:

Իհարկե, պատգամավորները կատակում են: Բայց այս կատակի մեջ ճշմարտության չափազանց մեծ հատիկ կա. ոչ թե ընտրողն, այլ օլիգարխն է որոշում, թե իր զոնայում՝ որ ուժը և ինչքան քվոտա ունի:

Սուրեն Սուրենյանց