Նախագահական նստավայրում երեկ կայացավ հանդիսավոր զորահանդես, որին հետևեց կառավարության պաշտոնական հրաժարականը, որը ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանին ներկայացրեց կառավարության ղեկավար՝ ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը։

Վարչապետի և նրա կաբինետի գործունեությունն երևի ամենաշատն է արժանացել քննադատության վերջին հինգ տարների ընթացքում: Ընդդիմությունը նրան քննադատել է, որովհետև համարել է, իր բնորոշմամբ, հանցավոր իշխանության կարևոր դերակատար: Այլընտրանքային ԲՀԿ-ի քննադատության հիմնական թիրախը հենց Տիգրան Սարգսյանն է, որովհետև Գագիկ Ծառուկյանի շրջապատում համարում են, որ հենց վարչապետն է էապես սահմանափակել իրենց ազդեցությունն իշխանության ներսում: Նույնիսկ հարազատ ՀՀԿ-ում Սարգսյանին առանձնապես չեն սիրում. այստեղ ոմանք կարծում են, որ վարչապետը շատ է սիրում խոսել օլիգարխներից ու մոնոպոլիաներից, մյուսները կառավարության ղեկին ուզում են տենել իրենց ավելի հոգեհարազատ մարդու:

Հասարակությունը նույնպես դժգոհ է կաբինետից ու նրա ղեկավարից: Տվյալ պարագայում դեր են խաղում ոչ քաղաքական շարժառիթները.. գործազրկությունը չի պակասել, աղքատների թիվն ավելացել է, արտագաղթի ծավալները՝ մեծացել:

Իհարկե, Տ. Սարգսյանի շրջապատից հակադարձում են՝ ասելով, որ համաշխարհային ճգնաժամի պայմաններում հնարավոր չէր ավելի արդյունավետ գործել, կառավարությունն էլ արել է այն, ինչ կարողացել է: Գուցե, սակայն մի փոքր համոզիչ չի թվում:

Եթե մարդկանց հուզում է իրենց կյանքի որակի բարելավման հարցը, ապա քաղաքական շրջանակներում քննարկվում է նոր կառավարության կազմի, նոր վարչապետի հարցը:

Հանրապետության նախագահն իր վերջին ասուլիսում հասկացրեց, որ էական կադրային փոփոխությունների պետք չէ սպասել: Ըստ նրա՝ կառավարությունն ապահովում է 7% տնտեսական աճ, այսինքն՝ կատարում է իր առջև դրված խնդիրը:

Հնարավոր վարչապետացուներից մեկը՝ Երևանի նախկին քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանն, երեկ բացառել է իր՝ վարչապետ դառնալու հավանականությունը: Անցյալ տարեվերջին՝ ՀՀԿ-ԲՀԿ լարված հարաբերությունների ֆոնին, նույնաբովանդակ հայտարարություն արեց նաև Գագիկ Ծառուկյանի խնամին՝ ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը, ով նախկինում երբեք չէր հերքել վարչապետ դառնալու իր ցանկությունը: Նույն պատճառով գրեթե բացառվում է նախագահի աշխատակազմի նախկին ղեկավար Կարեն Կարապետյանի նշանակումը վարչապետի պաշտոնում: Կարենի եղբայրը՝ Սամվելը, թեև ամենահարուստ հայն է աշխարհում  և ազդեցիկ տնտեսաքաղաքական կապեր ունի ռուսական էլիտայի հետ, բայց Կարապետյանների ընտանիքը քավոր-սանիկական հարաբերությունների մեջ է Ծառուկյանի ընտանիքի հետ: Նախկին վարչապետ Արմեն Սարգսյանի թեման նույնպես փակված է, որովհետև նա վերջերս կարևոր դերակատարություն ստանձնեց հեղինակավոր բիզնես ստրուկտուրայում:

Ըստ ամենայնի, Տիգրան Սարգսյանը շարունակելու է պաշտոնավարել վարչապետի պաշտոնում՝ գուցե ավելի մեծ լիազորություններով և կշռով. ասում են՝ նա վայելում է նախագահի և նրան մոտ գործարար Բարսեղ Բեգլարյանի(Ֆլեշ) անվերարապահ աջակցությունը:

Խոսում են նաև, որ ՊՆ նախարար Սեյրան Օհանյանը կարող նշանակվել փոխվարչապետ, Վլադիմիր Գասպարյանը՝ ՊՆ նախարար, Արմեն Երիցյանը՝ ոստիկանապետ: Նախագահականում որոշակի դժգոհություններ կան ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանի աշխատանքից, ըստ այդմ՝ շրջանառու է դարձել այն վարկածը, որ Նալբանդյանին փոխարինելու է Սարգսյանի աշխատակազմի ղեկավար Վիգեն Սարգսյանը: Վաղուց է հայտնի, որ այս երկու գործիչների ջրերը երկար ժամանակ է նույն առվով չեն հոսում: Բայց ինչպես ուժային բլոկի կադրային վերադասավորումների, այնպես էլ՝ ԱԳ նախարարի փոփոխության մասին լուրերն առայժմ պաշտոնապես հերքվում են:

Հավելենք նաև, որ նոր կառավարության ձևավորման ընթացքի վրա որոշակի ազդեցություններ կարող են ունենալ իշխանություն-ընդդիմություն, իշխանություն ԲՀԿ հարաբերությունները, ավելի ճիշտ՝ դրանց հստակեցումը:

Եվ վերջում մեկ դիտարկում. Ինձ, հատկապես՝ սահմանադրական փոփոխություններից հետո, զարմացնում է Հիմնական օրենքում պահպանված դրույթն, ըստ որի՝ կառավարությունը հրաժարական է տալիս նախագահի երդմնակալությունից հետո: Ըստ մեր սահմանադրության՝ կառավարության կազմն առավելապես խորհրդարանական ընտրությունների արտացոլումն է. եթե նախագահական ընտրությունները չեն խարխլում խորհրդարանական մեծամասնության հիմքերը, կառավարության պաշտոնաթողության իմպերատիվ պահանջ Սահմանադրությունը չպետք է նախատեսեր:

Սուրեն Սուրենյանց