Ինչպես ՀՀ նախագահի երդմնակալությանը, այնպես էլ մայրաքաղաքային ընտրություններին ընդառաջ, բազում քաղաքական ուժեր և գործիչներ դրսևորում են վարքագիծ, որն առավել հարիր կլիներ խենթանոցի բնակչին: Օրինակ` ամենևին ոչ ապրիլի 1-ին նախկին թեկնածու Արման Մելիքյանն ամենայն լրջությամբ գրում է, որ Կիլիկիո կաթողիկոս Արամ Ա-ն, բացառված չէ, մասնակցի Րաֆֆի Հովհաննիսյանի «այլընտրանքային» երդմնակալությանը և օրհնի «Ժառանգության» առաջնորդին… Պարզ է, որ նման բան չի կարող լինել, քանի որ չի կարող լինել երբեք, ու ոչ մի հոգևորական վատ երազում անգամ չի տեսնի Էջմիածինն ու Անթիլիասը վերջնականապես պառակտող այդպիսի քայլ, բայց ԼՂՀ նախկին արտգործնախարար մարդը ամենայն լրջությանբ գրում է այդ զառանցանքը:

Ոչ պակաս զառանցանք է և Րաֆֆի Հովհաննիսյանի քայլերի մի ամբողջ շարք: Մտել էր հացադուլ, բայց դուրս է եկել ծոմից, նրա թիմը պիտի մասնակցի Երևանի ընտրություններին, բայց հանրահավաքներ է անում մարզերում: Գումարած դրան` Կապանում ինքն իրեն Գարեգին Նժդեհ հռչակեց, և դեռ լավ է, որ դրա համար կապանցիներից քոթակ չկերավ… թե չէ հաստատ կասեր, թե իշխանությունների կազմակերպածն է: Հացադուլից դուրս է եկել, բայց շարունակում է շրջել նույն հացադուլային հագուստով` «անթրաշ, անպլաշ»: Ու ամեն մի բնակավայրում հաջողացնում է ասել մի այնպիսի անհեթեթություն, և այդ ամենը տեսնում է երևանյան հեռուստադիտողը: Եվ այդքանից հետո, ո՞ր մի լուրջ երևանցին նրա թիմին քվե կտա: Դե, իսկ Զատիկին ընդառաջ՝ մեկ րոպե լռությամբ  Ազատության հրապարակում Քրիստոսի հիշատակը կարող էր հարգել միայն Րաֆֆին… Ու եթե ուրիշ երկրներում այնպիսի միջոցը, ինչպիսին է հանրահավաքների հեռարձակումն ուղիղ եթերում բազմապատկում է հեղափոխականների հնարավորությունը, ապա Հայաստանում «Սիվիլնեթի», «Ա1+»-ի ու այլոց կողմից ուղիղ ինտերնետային հեռարձակումը «ԲաRevolution»-ի մայրիկն է լացացնում, հիասթափեցնում մարդկանց: Ու տեսնում ենք` Րաֆֆուն խանդավառորեն ընտրած Գյումրիում ու Կապանում մի բուռ մարդ է ընդամենը գալիս հանդիպումների: Որ ասես` վախացրել են բոլորին… ախր Սամվել Բալասանյանն ի՞նչ պատճառ պիտի ունենա դա անելու, կամ կարո՞ղ է արդյոք: Ու եթե փետրվարի վերջին 3000 կապանցի չվախեցան Լիսկայից և եկան հանրահավաքի, ապա հիմա՞ ինչու պիտի վախենան: Մի տեսակ «չի կպնում»:

Վարդան Օսկանյանն էլ պակասը չի: Սրա կարգախոսին նայեք` «Սկսենք Երևանից»: Տո ի՞նչը սկսեք, հերթական գրողուցա՞վը… ու դիվանագիտական հոտառությունն իսպառ կորցրած նախկին արտգործնախարարը առանց քաշվելու հայտարարում է, որ Երևանն ուզում է դարձնել պետություն պետության մեջ, որպեսզի «հակակշիռ ստեղծի»  իշխանությանը: Ի՞նչ է. երևանցիները քո համար փորձաճագա՞ր են, այ քո հոգուն ղուրբան: Համ էլ Երևանին վերաբերող մի հատիկ ծրագիր չունես, երևանցիք քեզ ընտրեն, որ ի՞նչ անեն: Համ էլ քո 7 դեսպանները` ամերիկացի Ջոն Հեֆֆերնի գլխավորությամբ, երբ հրապարակավ քո համար դոշ էին տալիս, ունքը շինելու փոխարեն աչքն էլ հանին: Ռուսը լավ խոսք ունի` «У семи нянек дитя без глаза», և եթե առաջ Օսկանյանին շպիոն էին անվանում միայն թունդ քաղաքական հակառակորդները, հիմա արդեն հասարակ երևանցիք են սկսել անվանել… Կամ ձեր պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանի ասածը` եթե ծավալուն կեղծիքներ եղան, մանդատները չենք վերցնի: Ինչո՞վ եք չափելու` ծավալո՞ւն են, թե՞ այնպես ոչինչ: Լրիվ ՀԱ՞Կ եք դառել, ՀԱԿ-ի 2009-ի արա՞ծն եք կրկնում… թե՞ հույսներդ դրել եք փող բաժանելու վրա (դե մայրաքաղաք տեղ է, «տուկի թելն» ու տրակտորները չեն անցնի), և եթե թողեցին բաժանել` ընտրությունն ազատ ու արդար է, եթե ձեր փող բաժանող բրիգադին ամբողջ կազմով բռնեցին-տարան ոստիկանություն, ուրեմն` կեղծիքները շատ են: Էդպես չեղավ, տղերք:

Հերթը հասավ ՀԱԿ-ին: Քանի՞ հատ ՀԱԿ կա հիմա, դրանցից ո՞րն է իսկականը, իսկ որը`«կոոպերատիվը»: Ախր լրիվ սպառվել եք, տղերք, արդեն հինգուկես մարդ չեք կարողանում հանրահավաքի բերեք: Համ էլ ինչի՞ է նման ձեր կարգախոսը` «Իշխանությունը քաղաքացուն»: Ո՞ր քաղաքացուն, քաղաքաբնակի՞ն, թե՞ ՀՀ քաղաքացուն… Չէ, ձեր դարն անցել է, արդեն լրիվ նաֆթալինոտ եք, և նաֆթալինի քանակով սկսել եք նույնիսկ դաշնակների հետ մրցել:

Հասանք ծերունազարդ ՀՅԴ-ին: Ո՞վ է մեզ մոտ առաջին համարը` Ռուստամյան Արմեն: Վատ տղա չի, բայց նրանից քաղաքապետ կստացվի՞: Երկրորդը Աղվան Վարդանյանն է, ում սոցապ նախարար եղած ժամանակ լափեցին որբերի բնակարանների համար հատկացրած փողերը: Չեղավ, տղերք… Համ էլ այս ի՞նչ հայտարարություն եք տարածել: Ինչ-որ մի ներքին թուրք սպանել է Պռոշյանի գյուղապետ, հայտնի ազատամարտիկ, ձեր կուսակից Հրաչ Մուրադյանին: Այն էլ` հենց Քելբաջարի ազատագրման 20-ամյակի օրը:  Նրա մերձավորագույն մարտական ընկեր, կենդանի լեգենդ Ժիրայր Սէֆիլյանը սահմանափակվել է համեստ ցավակցականի հրապարակումով: Իսկ ձեր Գերագույն մարմնի գրասենյակային առնետները, որ հաստատ Ժիրոյի չափ արժանիք չունեն, աղմկալի քաղաքական հայտարարություն են տարածել: Ո՞ւմ վրա եք քաղաքական դիվիդենտներ հավաքում, ձեզանից անհամեմատ արժանի զորականի մահվան վրա՞, այն էլ` դիակը դեռ չսառած… բա գետինը չե՞ք մտնում: Չէ, դուք էլ իսան չեք:

ՕԵԿ-ի մասին չենք էլ խոսում. ԱԽՔ բառով ամեն ինչ ասված-պրծած է: Դե, նոր ի հայտ «Առաքելությունն» էլ չգիտենք, թե ինչ է և ինչով են այն ուտում:

Լավ, ի՞նչն է սրա վերջ: Բա որ ձեր բոլորի  թուլության հետևանքով Տարոն Մարգարյանը 70-80 տոկոս քվե հավաքեց (ինչը լրիվ ռեալ է) ձեններդ գլուխներդ եք գցելու, չէ՞, հաստատ հայտարարելու եք, որ կեղծված է ծայրեծայր: Նորի՞ց միտինգներ եք սկսելու, նորի՞ց շաբաթներով Ազատության հրապարակի շրջակայքի բոլոր շենքերի շքամուտքերը լրիվ միզած են լինելու: Կարելի է պատկերացնել և հարթակի հոգեցունց պատկերը` «ընտրված նախագահ» Րաֆֆի Հովհաննիսյանի կողքին կանգնած է «ընտրված քաղաքապետ» Վարդան Օսկանյանը… Չէ, էլ չեմ դիմանում, գժանոց տանող մի հատ ավտո էլ ինձ համար բերեք: Վաաա՜յ, բա լրիվ մոռացել եմ, որ ամսի 9-ին էլ Սերժ Սարգսյանի հետ զուգահեռ տեղի է ունենալու և Րաֆֆի Հովհաննիսյանի «երդման» արարողությունը: Պարտադիր ատրիբուտով` «Հովակիմ պապի շարֆով»:

Լավ, մի երդում էլ ես ուտեմ: Երդվում եմ մի քանի օր գժանոցի վերածված քաղաքական դաշտի մասին հնարավորինս քիչ գրել:

Վարկածները մշակեց ԱՐՍԵՆ ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ