2013 թւականի փետրւարի 18-ի նախագահական յետընտրական երկշաբաթեայ գործընթացները բովանդակային եւ ուղղւածութեան առումներով հաստատապէս ենթադրում-փաստում են մի նոր քաղաքական շարժման առկայութեան ու ձեւաւորման իրողութեան մասին: Իրողութիւն, որի առանցքում գտնւող գիտակից զանգւածներն ու քաղաքական-հասարակական ուժերը թէկուզ հանրահաւաքային, բայց Սահմանադրական օրէնքների ու իրաւունքի շրջանակներում պահանջում են նոյն այդ իրողութիւնն անտեսող ու ինքնագոհութեամբ արհամարհող իշխանութիւններից, որպէսզի այս վերջիններն հրաժարւեն հերթական ընտրակեղծիքի արդիւնքում ամէն գնով լեգիտիմացւելու-վերարտադրւելու խաբկանքից:

Գիտակից միեւնոյն զանգւածները գրեթէ ինքնաբուխ՝ որոշեցին փետրւարի 18-ին ՈՉ ասել յետխորհրդային 20-ամեայ անկախ Հայաստանում ձեւաւորւած իշխանախմբերին ու սրանց քրէաօլիգարխիկ համակարգին:

Իսկ  այս  «Ոչ»-ը անտարակոյս՝ ոչ թէ լոկ ընդդէմի տրամաբանութեամբ, այլ՝ յանուն սեփական ուժերի նկատմամբ հաւատի վերականգնման, յանուն հասարակա-տնտեսական արդարութեան, յանուն օրէնքի գերիշխանութեան, յանուն ինքնուրոյն եւ արդիւնաւէտ արտաքին քաղաքականութեան առողջացման եւ վերջապէս՝ յանուն Հայաստանի եւ հայութեան բովանդակ շահերի:

Հանրահաւաքներում, սակայն, դժգոհ ու վիրաւորւած ժողովրդական զանգւածները, որոնք, ինչ խօսք, համախմբւած են ընդդիմադիր թեկնածու «Ժառանգութիւն» կուսակցութեան առաջնորդ Րաֆֆի Յովհաննիսեանի շուրջ, մինչեւ այժմ որդեգրել են վերջնիս ըստ էութեան քաղաքակիրթ, սահմանադրական օրինաչափութիւններով պայքարի եղանակ՝ հեռու արկածախնդրական-զգացական այն բոլոր քայլերից, որոնք այսպէս թէ այնպէս՝ նախորդող յետընտրական գործընթացները ուղեկցել էին ձախողումներով ու հասարակայնութեան բեւեռայնացմամբ, որոնք էլ, անշուշտ, աւելիով էին մղում իշխանութիւններին, որ հէնց դրանք պատրւակելով ու չարաշահելով՝ վերարտադրւեն-շարունակեն նոյն իշխանակարգը:

Ամենակարեւորը, որ նոյն ոճով պայքարի հարթակում յայտնւած զանգւածները, որոնց կողքին են կանգնում այժմ ընդդիմադիր քաղաքական ուժերը եւ հասարակական կազմակերպութիւնների տարբեր միաւորումներ, գնալով ու բարեբախտաբար համոզւում-գիտակցում են յարատեւ ու երկարաժամկէտ պայքարի արդիւնաւէտութեանը եւ նոյնինքն Ր. Յովհաննիսեանի եւ միւս համախոհ ուժերի  ղեկավարների ուղղորդմամբ՝ մերժում են ամբոխավարական ըստ ամենայնի խոցելի սայթաքումներ, որոնք ինչ խօսք՝ դարձեալ որպէս պատրւակ են ծառայեցւելու՝ պայքարը սահմանադրական շրջագծից շեղելու գործում:

Միւս կողմից՝ իշխանութիւնները փոխանակ այդ կարգի «թոյլ կէտերից» ու հնարաւոր արհեստական սայթաքումներից կառչելու եւ պայքարը բարոյազրկելու՝ պէտք է հրաժարւելով ինքնագոհութեան ու անսխալականութեան բարդոյթներից՝ ձեռնարկեն այնպիսի քայլեր, որոնք գէթ մասամբ կը հունաւորեն ու կը վերափոխեն հասարակական լայն շերտերի խորքային դժգոհանքները՝ դէպի դրական հեռանկար…

Ահաւասիկ, դժգոհ զանգւածներին եւ ինքնագոհ իշխանախմբին վերոգրեալ ուղու վրայ հունաւորել-վերահսկելու պատասխանատւութիւնն ու պարտաւորութիւնն ունեն հայոց ազգային շահերը խորապէս գիտակցող ու մեր ազգային անվտանգութեանն ուղղւած սպառնալիքների դէմ պայքարելու բազմամեայ փորձ ունեցող քաղաքական ուժերն ու կուսակցութիւնները:

Այդ առաքելութեամբ էլ ահա, Հ. Յ. Դաշնակցութիւնը շարունակելու է իր պայքարը՝ ընդդիմադիր ուժերին ազգանպաստ ու պետականանպաստ սկզբունքների շուրջ միաւորելու եւ սահմանադրական ճանապարհով ամբողջական իշխանափոխութեան հասնելու համար: Այդ երկար ու դժւարին ճանապարհին, սակայն, ամենեւին տեղ չունեն ո՛չ արկածախնդրութիւնը, եւ ո՛չ էլ պայքարից հիասթափութեամբ թելադրւած նահանջը:

«ԱԼԻՔ» ՕՐԱԹԵՐԹԻ ԳԼԽԱՒՈՐ

ԽՄԲԱԳԻՐ ԴԵՐԵՆԻԿ ՄԵԼԻՔԵԱՆ