Հայտնի նկարիչ, հայկական գեղանկարչության պատմական ժանրի հիմնադիրն է Վարդգես Սուրենյանցը ծնվել է 1860 թ-ի փետրվարի 27-ին Ախալցխա քաղաքում, քահանայի ընտանիքում:

1870 թ-ին ընդունվել է Մոսկվայի Լազարյան ինստիտուտը: 1885 թ-ին ավարտել է Մյունխենի գեղարվեստական ակադեմիայի ճարտարապետական ֆակուլտետը:
Նա տիրապետել է արևելյան և եվրոպական լեզուների: Պետրոս Ադամյանի համար բնօրինակից գրաբար թարգմանել է Շեքսպիրի «Ռիչարդ III»-ը:

1890 թ-ին նա հայրենիք է վերադառնում և Էջմիածնի հոգևոր ճեմարանում սկսում է դասավանդել գեղանկարչություն և արվեստի պատմություն: Կրկնօրինակում է Էջմիածին տաճարի որմնանկարները և հայ մանրանկարները:

1901 թ-ին Բաքվում կազմակերպվել է նրա առաջին և կյանքի օրոք միակ անհատական ցուցահանդեսը:
Սուրենյանցը նաև բեմի ձևավորմամբ է զբաղվել: 1917 թ-ին, տեղափոխվելով Յալթա, նկարում է հայկական եկեղեցիներ, և աշխատում է Յալթայում հայկական եկեղեցու որմնանկարների վրա, նա նաև այդ եկեղեցու ճարտարապետն էր: Սակայն չհասցրեց ավարտին հասցնել այն: Մեծանուն նկարիչը վախճանվել է 1921 թ-ին:

Նրա գործերից առավել հայտնի են «Պղծված սրբություն» (1985), «Էջմիածնի Հռիփսիմեի վանքը» (1897), «Շամիրամը Արա Գեղիցիկի մարմնի մոտ» (1899), Սալոմեա (1907) «Հարեմում», «Ֆիրդուսին կարդում է իր «Շահնամե» պոեմը», «Սալոմե»: