Մինչ ՀՀ-ի հասարակական ու քաղաքական շրջանակները` մի մասն ուշի-ուշով ու հույսով, մյուս մասը սառը հաշվարկով, սպասում է Րաֆֆի Հովհաննիսյան — Սերժ Սարգսյան դիալոգային մարտավարության տրամաբանական ավարտին, իշխանական մյուս հատվածը լծվել է պաշտոններ մեջ -մեջ անելու «սուրբ գործին»:

Օրինակ, ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանը, որն ի դեպ, երեկ իր մերձավոր շրջապատում «լոպազացել» է, թե ինքն Արտաշատում այնպիսի ցուցանիշներ է ապահովել, որ մատերը կարող է ճտտացնել ու նստել վարչապետի աթոռին: Եվ ոչ միայն՝  նա լծվել է մյուս պաշտոնաթող եղած ՀՀԿ-ականների «քաչալ գլխի» հարցը լուծելուն:

Նույն հաջողությամբ, շատերի դիտարկմամբ, «կռուտոյ» խաղացող Արգամիչն առաջիկայում, և ընդ որում գործադիրում, նոր պաշտոնի հույսով է արել Գյումրու քաղաքապետ, իր վաղեմի բարեկամ Վարդան Ղուկասյանին, ասելով, որ Վարդանիկի նման զիլ տղերքը երբեք չպետք է մեծ խաղից դուրս մնան. ճիշտ է, ինքը շատ երկար մնաց քաղաքապետի աթոռին, ինչը, հաճախ, պաշտոնյանին լճացման է տանում,սակայն «տաշած քարը գետնին չի մնում»:

Դե, ով –ով՝ Հովիկ Արգամիչն այդ գործից լավ է գլուխ հանում. չէ՞ որ, ինքն էլ Աստծու օրն իր լճացումից ձանձրացած վարչապետ Սարգսյանի աթոռն է ուզում, բայց ձեռքը չի ընկնում:

Ինչևէ, ամենակարող Արգամիչը նոր պաշտոն է խոստացել նաև ՀՀ նախկին ոստիկանապետ Ալիկ Սերգեյիչին, նկատելով, որ Սերգեյիչին նախագահականում «փակելը» ճիշտ չէ, և որ շատ ավելի լավ կլինի, եթե նա գործնական պոստում լինի, ուր կարող է իրեն առավելագույնս  դրսևորել:
Մեր ունեցած տեղեկությամբ, Ալիկ Սերգեյիչին նոր պաշտոն են խոտացել Բաղրամյան 26-ից, բայց ոչ Արգամիչի քավորությամբ, այլ զուտ Ազատիչի բարի կամքի շրջանակում, քանի որ, ընդհանուր առմամբ, նախագահականը Սերգեյիչի նկատմամբ այնքան էլ վատ չի տրամադրված:

Դե ինչ, սպասենք, տեսնենք, թե ում ինչ «թիքա» է հասնելու, ամենակարևորը`որ դրանից անմասն չմնալու հույս ունի ժրաջան ԱԺ նախագահ Արգամիչը, որը տեղում դոփելուց հոգնել է արդեն:

Արամ Վարդանյան