Սյունիքի մարզում իրանցիներին հող վաճառելու խնդրի շուրջ Սյունիքի մարզպետ Սուրեն Խաչատրյանն օրերս մամուլում մտքեր է հնչեցրել, որոնք առավել քան տարօրինակ են և մտորումների տեղիք են տալիս:

Նախ՝ եկեք տեսնենք, թե ո՞ւմ է վստահված մեր երկրի սահմանամերձ, ռազմավարական նշանակություն  ունեցող մարզերից մեկը՝ Սյունիքը, մի չինովնիկի, որն իր սեփական եսին այնքան է սիրահարված, որ իր անձը գերակա է ներկայացնում ՀՀ օրենքներից. «Ձեր մտքով չանցնի, որ ես իրանցիներին կարող եմ հող վաճառել, կարծում եմ` Դուք ինձ ճանաչում եք: Ես կռվել եմ ու չեմ կարող հող վերցնել, տալ իրանցիներին: Ես դեռևս քաղաքապետ եղած ժամանակ արգելել եմ, որ իրենք` իրանցիները, գան քաղաքում կանգնեն: Էն, որ գալիս են քաղաք, կանգնում են իրենց մեքենաներով, ես դա արգելել եմ իրենց: Հիմա ո՞նց կարող եմ իրանցիներին հող վաճառել»,- ասել է Խաչատրյանը:

Մեկը հարցնող լինի՝ դու ո՞վ ես, որ հող վաճառես, որ ինչ-որ մարդկանց ինչ -որ բան արգելես:

Ու, դա ո՞վ է ասում՝ մի մարդ, որը թալանվող Հայաստանի ժամանակ եղել է Գորիսի քաղաքապետը: Իսկ Գորիսով անցնող միջպետական ճանապարհով տարիներ շարունակ Հայաստանից դուրս են կրվել արժեքավոր ապրանքներ, էլ չենք խոսում իրանցիների հետ կատարված գործարքների ու տարատեսակ մութ պատմությունների մասին(սակայն դա այլ խոսակցության թեմա է):
Հետաքրքիր է, ինչպե՞ս է արգելել պրն Խաչատրյանն իրանցիներին և ի՞նչն է արգելել:

Հարցին, թե՝ պրն Խաչատրյան, ըստ իրանական լրատվամիջոցների, Թավրիզում Դուք և Իրանի Արևելյան Ադրբեջանի նահանգի նահանգապետն արդեն ստորագրել եք հուշագիր` Սյունիքի մարզի հողերի վարձակալության հետ կապված: Ի վերջո, ի՞նչ բանակցություններ են ընթանում:

Մարզպետն ասել է. «Նախքան այդ հարցը տալը, ես ուզում եմ ծանոթացնել Հայաստանի հողային օրենսգրքին: Այնտեղ հստակ սևով սպիտակի վրա գրված է, որ ինչպես են այդ հողերը տալիս: Նախ` մենք օտարներին հող չենք վաճառում, երկրորդն էլ` այդ հողը համայնքային ենթակայության տակ է գտնվում, հողերի մեծ մասն արդեն վարձակալված է այս կամ այն գյուղացիների կողմից:Մարզպետն ինչքան էլ շատ ուզենա, չի կարող գնա, ասենք, գյուղաբնակներից վերցնի, ասի` ա´ռ, տալիս եմ Իրանի քաղաքացիներին: Դա հնարավոր բան չէ: Ուղղակի կառավարության հանդիպման  ժամանակ հուշագիր է ստորագրվել, որտեղ նաև էդ կա, ու տենց բազմաթիվ կետեր են առկա էդ հուշագրում: Եթե ես անգամ շատ ուզենամ էլ, չեմ կարող նման բան անել, առաջինը, որ դա գյուղացիներին է վարձակալության տրված, երկրորդն էլ` մենք այնքան անասուններ ունենք, որ մեր արոտավայրերն արդեն չեն հերիքում մեր անասուններին: Սյունիքի մարզում օր օրի անասնապահությունը շատանում է»: 

Նախ՝ մարզպետն այս դեպքում ևս, մեղմ ասած, չի ասում իրականությունը: Գյուղացիներն այսօր իր ղեկավարած մարզում այն աստիճանի են հասել, որ մեծ ուրախությամբ վերավարձակալության կտան արոտավայրերը, քանի որ անասնապահությամբ զբաղվելու ցանկություն ունեցողներ, համարյա թե, չեն մնացել, իսկ ոչխարաբուծությունը հեշտ գործ չէ: Արոտավայրերն էլ անտերության են մատնված: Միգուցե նաև այս պայմանագիրը շահավետ է գյուղացու համար. սակայն միայն առաջին հայացքից:

Իրանցիների, իսկ ավելի ճիշտ, ադրբեջանցիների հաստատումը տարածաշրջանում կբերի իր հետևանքները. խաշնարածները նախ կհիմնավորվեն, կկազմավորեն տնտեսություններ, հետո բնակավայրեր՝ իր անհրաժեշտ կառույցներով և այլն:

Լիսկայի նման մտածողների ձեռամբ, գրեթե նույն ճանապարհով, Երևանի կենտրոնի մի մեծ հատված այժմ իրանցիներին է պատկանում՝ սեփականության իրավունքով:

«Այդ հարցը փակված հարց է», — ասել է Սյունիքի մարզպետը:

Հուսանք, որ դա ժամանակավոր չէ, և հանրության զգոնությունը բթացնելու ու խնդրից առժամանակ շեղելու միտում չունի: Իսկ նժդեհականները վերջնականապես հետ կկանգնեն Նժդեհի Լեռնահայատանը խաշնարածների ոտքերի տակ փռելու խայտառակ մտքից:

Ռուզան Ավոյան