Եվ այսպես, ընտրարշավի 8-րդ օրը ընտրությունների ինտրիգը սպառվեց: Հրապարակվեցին Գելլափի սոցհարցման թվերը, և եթե ելնենք նախորդ ընտրությունների փորձից, ապա կարող ենք ասել, որ իրական արդյունքները  լինելու են դրան շատ մոտ: Հարցվածների 66 տոկոսը նախագահական ընտրություններին կքվեարկի գործող նախագահ Սերժ Սարգսյանի օգտին, 10 տոկոսն ասել է, որ քվեարկելու է Րաֆֆի Հովհաննիսյանի օգտին, Պարույր Հայրիկյանի օգտին՝ 4տոկոսը, Հրանտ Բագրատյանի օգտին՝ 4 տոկոսը, Արամ Հարությունյանի օգտին՝ 1 տոկոսը, Անդրեաս Ղուկասյանի օգտին՝ 0,3 տոկսոը, Արման Մելիքյանի օգտին՝ 0,2 տոկոսը, Վարդան Սեդրակյանի օգտին՝ 0,1 տոկոսը: Հարցվածների 16 տոկոսը պատասխանել է, որ չգիտի՝ ում օգտին է քվեարկելու:

Այսինքն` հացադուլավոր Անդրեաս Ղուկասյանը, ընտրողների ցուցակների անունով երդվող Արման Մելիքյանը, էպոսագետ Վարդան Սեդրակյանը և փետրվարի 8-ից մարաթոնը լքող Արամ Հարությունյանը եղանակ չեն ստեղծելու, զի բոլորը միասին տեղավորվում են 1,5 տոկոսի մեջ:  Իսկ պայքարը կենտրոնանալու է 16 տոկոս չկողմնորոշվածների քվեների շրջանակում, ուր Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, Հրանտ Բագրատյանը և Պարույր Հայրիկյանը ձգտելու են բարելավել սեփական ցուցանիշները:

Ամենայն հավանականությամբ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը կմոտենա իր երազած 20 տոկոսի ցուցանիշին, զի գործում է շատ բարենպաստ լրատվական միջավայրում` և լրատվական դաշտն է ողողված նրա մասին նյութերով, և ՀՀԿ-ն է ձգտում լրջորեն, բայց կոռեկտ պատասխանել նրա մեղադրանքներին: Բագրատյանն ու Հայրիկյանն էլ թերևս հատեն 5 տոկոսի սահմանագիծը, լուրջ խախտումների ապացույց չի գտնի գործնականում ոչ ոք, ու փետրվարի 19-ի լուսաբացին թերևս գոհ ու շնորհակալ կլինեն բոլորը: Միգուցե նույնիսկ գրանցվի նախադեպ, որ շնորհավորեն հաղթող թեկնածուին: ԲՀԿ-ն, ինչպես պնդում է բազմափորձ Դավիթ Շահնազարյանը, կվերադառնա իշխանության գիրկը, Հայրիկյանը կլուծի քաղաքական ասպարեզում ինքզինքը պահպանելու խնդիրը, Րաֆֆին կվայելի գլխավոր ընդդիմադիրի տիտղոսի բերկրանքը, Բագրատյանն էլ կդառնա ՀԱԿ-ից մնացած եղած-չեղածի փաստացի առաջնորդը: Դե, ՀՅԴ-ին էլ դժվար թե նեղացնեն, ի վերջո սփյուռքի հետ կապերի հանգամանքը կա…

Տպավորությունն այնպիսին է, որ բոլորը պատրաստվում են ընտրություններից ավելի կարևոր բաների: Մերձավոր Արևելքից վառոդի հոտ է գալիս, իսկ մեր երկրում արդեն բանակի տոնից` հուվարի 28-ից սկսյալ, լսվում է զենքի շաչյունը. Միաժամանակ ժամանել են Ռուսաստանի պաշտպանության նախարար Շոյգուն և ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Բորդյուժան: Եվ նրանց հետ եկել են Ռուսաստանի ռազմարդյունաբերական առաջատար ձեռնարկությունների ղեկավարները: Նման է, որ այս այցելությունները միտված են գործնական տեսքի բերել դեռ միայն վերջերս Վլադիմիր Պուտինի կողմից հավանություն  ստացած այն ծրագրերը, որոնք նախատեսում են հայ-ռուսական ռազմատեխնիկական հարաբերությունների էական խորացում: Դրա հետ կապված, օրինակ Ն. Բորդյուժան խոսեց այն մասին, որ իրականացվում են ռազմատեխնիկական, ռազմատնտեսական համագործակցության կատարելագործման միջոցառումների մի ամբողջական շարք: Ենթադրվում է զրահատեխնիկական, ինժեներական, հակաօդային պաշտպանության համակարգերի, ռազմական նշանակության ավտոմեքենաների, ռազմական ուղղաթիռների սպասարկման և վերանորոգման մի քանի կենտրոններ ստեղծել Հայաստանում: Սերգեյ Շոյգուն, խոսելով այցի շրջանակներում քննարկվող ծրագրերից, նշեց կոնկրետ ժամանակացույց. «Փետրվարին կորոշվի նվազագույնը հինգ տարով գործնական համագործակցության ծրագիրը»:

Հարց է ծագում` իսկ ի՞նչ նպատակով պիտի մեր երկրում այդքան շտապ հիմնվեն մարտական տեխնիկայի վերանորոգման գործարաններ, չէ՞ որ այդքանն ակնհայտորեն չափից շատ է մեր բանակի և Գյումրիի ռուսական հենակետի պահանջարկը բավարարելու համար: Պատասխանը տվել են ռուսները` վերջերս էր, որ Ռուսաստանի պաշտպանության նախարարը հայտարարել էր, որ. «Մի քանի ուղղություններով ՌԴ-ի համար մեծանում է ռազմական վտանգը, «թեժ կետերը» գտնվում են մեր սահմանների մերձակայքում»: Եվ եթե նախարարը նկատի ունի նաև մերձավորարևելյան ուղղությունը, ապա Հայաստանում վերանորոգման մի քանի կենտրոնների ստեղծումը սկսում է նմանվել մարտերում վնասվելիք տեխնիկան նորոգելու համար նախատեսված կառույցները ճակատային գծին հնարավորինս մոտեցնելու ռազմական մասշտաբային տրամաբանությանը…

Կարճ ասած, կարծես թե բոլորի վրա թևածի ռազմի աստծո շունչը, ու պատահական չէ, որ և թեկնածուները  հատուկ ուշադրությամբ էին վերաբերվել  մեր բանակի տոնին, և ընդարձակ ձևով անդրադարձել են բանակի օրվան իրենց նախընտրական ծրագրերում: Նույնիսկ ուղնուծուծով ամերիկացի մնացած Րաֆֆի Հովհաննիսյանն այցելեց «սովետաբույր»  անհայտ զինվորի գերեզման, ինչը նախորդ տարիներին անպատկերացնելի էր:

Ինչևէ, վերջում որպես տեղեկանք ներկայացնենք նաև թեկնածուների` բանակին վերաբերող ծրագրային դրույթները:

 ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍՅԱՆ. «Հայաստանի Հանրապետության շուրջ ձևավորված ռազմաքաղաքական իրավիճակը և մեր երկրի առջև ծառացած մարտահրավերները պահանջում են ունենալ մարտունակ, մշտապես կատարելագործվող, ռազմական գիտության արդի ձեռքբերումներն արդյունավետ կիրառող զինված ուժեր, որոնց հետագա կատարելագործման և ամրապնդման համար առաջիկա 5 տարվա ընթացքում հասնելու ենք նրան, որ`

1. Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերը չզբաղվեն հյուծող ու պասիվ պաշտպանությամբ, ունակ լինեն իրենց շարժունակությամբ և մարտունակությամբ անվտանգություն սփռել մեր տարածաշրջանում և անդին, որի հիմքն արդեն իսկ դրված է աշխարհի տարբեր ծագերում մեր խաղաղապահների կողմից մարտական խնդիրների գերազանց կատարմամբ,

2. շարունակվի Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերի համալրումը ժամանակակից սպառազինությամբ և ռազմական տեխնիկայով, այդ թվում` հայրենական արտադրության: Առաջնահերթությունը տրվելու է բազմաֆունկցիոնալ համալիրներին, որոնք կլինեն հետախուզության, դիտարկման, հայտնաբերման, թիրախորոշման և խոցման միասնական համակարգեր: Այս ամենում իր կարևորագույն դերն է ունենալու ժամանակակից և կենսունակ հայրենական ռազմարդյունաբերական համալիրը, որի մշտական արդիականացումը լինելու է պետության ուշադրության կենտրոնում,

3. անկարգությունն ու ծառայակիցների ահաբեկումը տեղ չունենան Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերում: Զինված ուժերի անձնակազմը լինելու է առավել կրթված ու արհեստավարժ: Կարգապահությունը հիմնված է լինելու զինծառայողների միջև փոխադարձ հարգանքի և Հայրենիքի պաշտպանության գործում ներդրում կատարելու գիտակցումով` հրամանների անվերապահ կատարման վրա: Այս ամենում օրինակելիության կատարյալ տիպար են լինելու հրամանատարները` ղեկավարելով անձնական օրինակով,

4. կոռուպցիան վանվի զինված ուժերից, և բանակի անձնակազմը վերջնականապես ձերբազատվի առօրյա սոցիալական խնդիրներից` հիմնական ուժերը կենտրոնացնելով մարտունակության և սեփական գիտելիքների շարունակական բարձրացման վրա,

5. շարունակվի բանակ-հասարակություն կապերի ամրապնդման գործը, որի արդյունքում ավելի բարձրանա զինված ուժերի թափանցիկության և քաղաքացիական վերահսկողության մակարդակը: Այս ամենի հիմքում դրվելու է «զինվորական համազգեստով քաղաքացու» գաղափարը. նրա, ով պետության անվտանգության գործում համարժեք պարտավորություններ ունենալուց բացի, օգտվում է նաև Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությամբ և օրենքներով յուրաքանչյուր քաղաքացուն վերապահված իրավունքներից,

6. մեծ տեղ հատկացվի բանակը գրագետ մասնագետներով համալրելու գործին, որտեղ իր կարևոր դերն է խաղում Հայաստանում մրցունակ և որակյալ ռազմական կրթահամակարգի վերջնական կայացումը: Ռազմակրթական բարեփոխումներում առաջադեմ լավագույն չափորոշիչների ներմուծմամբ ստեղծվելու է Հայաստանի կարիքներին համապատասխանող ուրույն ռազմակրթական համակարգ, որն ունակ է լինելու փակ շրջափուլով ապահովել բոլոր կատեգորիաների սպայական ու սերժանտական կադրերի պատրաստման մեր կարիքները»:

ՀՐԱՆՏ ԲԱԳՐԱՏՅԱՆ. «Պետք է ներդնել պարտադիր վճարովի զինվորական ծառայության համակարգը` զինվորի համար նախատեսելով 20%-ով ավելի միջին աշխատավարձ, քան պետական հատվածի միջին աշխատավարձը: Այս խնդիրը կարելի է լուծել 4 զորակոչի ընթացքում` սկսած 2015թ.-ից: Վճարովի զինծառայությունը հայրենիքին ծառայելու պահանջարկ կստեղծի ոչ միայն տղամարդկանց, այլև կանանց մի մասի մոտ (կամավոր զինվորական ծառայություն): Արդյունքում բանակում (կանացի գնդերում) ծառայելու հնարավորություն կստանան երիտասարդ կանայք»:

ՐԱՖՖԻ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ. «Պետության անկախության, երկրի սահմանների պաշտպանության, տարածքային ամբողջականության և ժողովրդի ֆիզիկական անվտանգության երաշխավոր հանդիսացող կանոնավոր, մարտունակ, ուժեղ և ծավալվելու կարողունակությամբ օժտված բանակը, որը ոչ թե պատերազմ հրահրող է, այլ այն կանխարգելող: Հայոց բանակը հիմնված է բացառապես կանոնադրական հարաբերությունների վրա, զերծ է կոռուպցիայից, որտեղ զինվորների իրավունքները պաշտպանված են օրենքով, անկախ դատական իշխանությամբ, և որի հավաքագրումն ու համալրումը վտանգված չեն ժողովրդագրական նվազման, սոցիալական ու քաղաքական անվստահության, բարոյալքության հիմնախնդիրներով: Զինվորի ու սպայակազմի մարտական ու հայրենասիրական բարձր ոգին, բանակի հանդեպ հանրային լայն վստահությունը, զինված ուժերի քաղաքացիական ու ժողովրդավարական վերահսկողությունը, միջազգային խաղաղապահ ու խաղաղարար առաքելություններում պատվավոր դերակատարությունն ու փորձառության հարաճուն ավելացումը, հանրության համար թափանցիկ բյուջետային պլանավորումը, բարձր տեխնիկական ու տեխնոլոգիական զինվածությունը պետք է դառնան մերօրյա բանակի բնութագրիչները»:

Վարկածները մշակեց ԱՐՍԵՆ ՎԱՀԱՆՅԱՆԸ